Appels [gedicht]
Appels
een wit paard galoppeert naar de rust
waar zielsverwanten liggen
in de rivier, onder een appelboom
ze deinen op het water, kabbelen voort
op het ritme van de hoeven
het herfstlicht straalt
verlicht de witte appels
aan een gouden appelboom
licht van geboorte, opnieuw herleefd
niet verbonden aan een leeftijd
slechts zijn
de geur van herfst
hangt zichtbaar in de heldere lucht
witte mist in Avalon
de geest van het seizoen
daalt op ons neer in de stilte
puur en helder, schijnt langs bomen
een zilveren maansikkel
midden op de dag
Toril, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende