Dag 5: intieme momenten en gesprekken
18+ verhaal
Dag 5 alweer dat ik bij Rachel in huis bivakkeer. Ik begin me hier al wat thuis te voelen. Vandaag zijn de kinderen van haar zus er en het is gezellig in huis. Nu zijn de even buiten aan het voetballen en Rachel en haar vader zijn mee. Ik zit lekker alleen thuis en kan een stukje schrijven. Wilde nog een stukje lezen, want daar kom ik minder aan toe dan ik wilde.
Gisteravond in bed hadden Rachel en ik een intiem moment dat heel fijn was en daarna moest ik denken aan dingen die ik nooit verteld had aan iemand, nare dingen die waren gebeurd met mijn ex-vriend. Hij had destijds wel sorry gezegd, maar het was al te laat geweest, hij had iets van mij genomen en ik had mij er niet prettig bij gevoeld. Ik heb me er vies en naar en beschaamd over gevoeld en durfde het met niemand te delen. Gisteravond heb ik het met Rachel gedeeld. Zij hoorde en zij begreep. Ze zei dat ze blij was dat ik het verteld had. Ik ben zo blij dat zij niet neemt, maar wij elkaar geven.
Soms ben ik bang dat ik door naar ervaringen met jongens voor meisjes ben gaan vallen. Maar ik weet dat het niet waar is, dat het altijd al in mij gezeten heeft.
Soms voel ik me iets verdrietig over het feit dat Rachel en ik nooit samen kinderen zullen krijgen. Nooit zal ons DNA met elkaar vermongen worden. Het voordeel is dat we nu in elk geval niet per ongeluk zwanger kunnen worden, haha. Daar zullen we toch echt beter ons best voor moeten doen.
Gisteravond in bed hadden Rachel en ik een intiem moment dat heel fijn was en daarna moest ik denken aan dingen die ik nooit verteld had aan iemand, nare dingen die waren gebeurd met mijn ex-vriend. Hij had destijds wel sorry gezegd, maar het was al te laat geweest, hij had iets van mij genomen en ik had mij er niet prettig bij gevoeld. Ik heb me er vies en naar en beschaamd over gevoeld en durfde het met niemand te delen. Gisteravond heb ik het met Rachel gedeeld. Zij hoorde en zij begreep. Ze zei dat ze blij was dat ik het verteld had. Ik ben zo blij dat zij niet neemt, maar wij elkaar geven.
Soms ben ik bang dat ik door naar ervaringen met jongens voor meisjes ben gaan vallen. Maar ik weet dat het niet waar is, dat het altijd al in mij gezeten heeft.
Soms voel ik me iets verdrietig over het feit dat Rachel en ik nooit samen kinderen zullen krijgen. Nooit zal ons DNA met elkaar vermongen worden. Het voordeel is dat we nu in elk geval niet per ongeluk zwanger kunnen worden, haha. Daar zullen we toch echt beter ons best voor moeten doen.
20 mrt 2020
- meld ongepast verhaal
-
Lezer
vrijdag 20 maart 2020 19:30
Misschien wordt er hierop nog iets gevonden: 'Nooit zal ons DNA met elkaar vermongen worden'. -
knowthyself
zaterdag 21 maart 2020 13:11
Opvoeding > DNA & bloed. Een kind van jullie zal toch op jullie gaan lijken omdat we vaak ook gewoontes en dingetjes overnemen van de mensen waarmee we opgroeien. Het zal jullie waardes en normen leren en van jullie beiden levenslessen leren. Jullie zullen beiden jullie liefde tot zich nemen. Komt goed, alles op zijn tijd.
-
knowthyself
zaterdag 21 maart 2020 13:11
Het zal*
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 nov 2023 Afbouwen 4: thuiskomen in je hoofd ( 1 )
- O 11 okt 2023 Afbouwen 3 en werken aan een beter functioneren
- O 09 okt 2023 Afbouwen 2
- O 06 okt 2023 Afbouwen ( 2 )
- O 07 aug 2023 Update over het leven
- O 17 mei 2023 Doodmoe
- O 20 sep 2022 Wandelen als medicijn ( 2 )
- O 13 mei 2022 Trouwjurken passen 2 ( 3 )
- O 08 apr 2022 Antigone - reflectie twee jaar later ( 5 )
- O 05 apr 2022 Trouwjurken passen ( 4 )
- O 23 aug 2021 Een bijzonder meisje
- O 12 aug 2021 Maandenlange ruzie
- O 21 apr 2021 Overwegingen rond medicatie 2 ( 2 )
- O 13 apr 2021 Overwegingen rond medicatie ( 3 )
- O 26 feb 2021 Vermoeidheid en nieuwe projectjes ** ( 2 )