De date

Momenteel lig ik ziek in bed. Vannacht begon het overgeven en het is nog niet opgehouden; zojuist kwam mijn ontbijt er weer uit. Lastig, maar ik vind het eigenlijk ook wel fijn om lekker rustig een ochtendje in bed door te brengen in plaats van in de kerk. Heb m'n whatsapp weer bijgewerkt en ben m'n sokken aan het afbreien en toen dacht ik: laat ik eens weer schrijven op MD, want ik heb veel om te schrijven, maar er kwam afgelopen dagen weinig uit mijn vingers.

Vorige week zaterdag had ik mijn eerste echte date met Rachel. De maandag ervoor had ik een skypegesprek gehad met haar, en dat ging best heel okay. In het echt iemand zien is toch weer heel anders. Minder awkward, je ziet echt iemand, je voelt iemands energie. Via skype is het wat beholpen. Maar het was toch goed om elkaar vast even te zien, want dan wisten we tenminste zeker dat we niet met een oud mannetje aan het appen waren.

Toen kwam zaterdag. We hadden afgesproken dat we naar een museum zouden gaan. We zagen elkaar op het station en vonden elkaar meteen. In het begin was het nog een beetje ongemakkelijk, een beetje peilen van: wat is dit voor persoon, een beetje wennen. Maar het ging al snel beter. We raakten aan de praat over allerlei onderwerpen. In het museum hadden we nauwelijks oog voor de kunstwerken, alleen oog voor elkaar. Halverwege besloten we dat we beter naar een cafeetje konden om wat te gaan drinken, omdat we eigenlijk elkaar veel interessanter vonden. De tijd vloog. Om 6u werden we het café uitgezet, maar we waren nog helemaal niet klaar met praten. Ze vroeg: wat zullen we doen, vind je het nog gezellig, wil je nog wat drinken? En ik overwoog het even en zei: "ik vind het eigenlijk nog heel gezellig, we kunnen nog wel ergens wat drinken." En dus gingen we ergens wat drinken. Toen kregen we ook nog honger en zijn we ook meteen maar wat gaan eten. De tijd vloog echt, het voelde zo fijn om bij haar te zijn! Ineens was het 10u en besloot ik dat we maar naar huis moesten gaan, maar we hadden nog zo tot 12u door kunnen gaan, denk ik. Ik werd wel moe, dus het was ook wel okay zo.

Ik had nooit van zo'n date kunnen dromen. Het voelde zo goed! Ik heb bijna nooit dat het zo goed klikt met iemand, alleen met Clara had ik dat, en ik denk ook wel met Smartie, ooit. Het is natuurlijk altijd de vraag of het ook in het echt wel klikt als je goed met elkaar kunt appen.

Sinds onze eerste date hebben we nog heel veel geappt, twee keer gebeld en veel spraakberichten naar elkaar gestuurd. Zij is nu op vakantie, dus het duurt nog even voor we elkaar weer zien, maar 3 januari zien we elkaar weer! Ik kan bijna niet wachten, zo erg verlang ik naar die dag. Vind het zo bizar dat ik zo naar iemand kan verlangen die ik nog maar één keer gezien heb. Ik vreesde dat ik elkaar snel achter elkaar weerzien te intens zou vinden, maar ik had het helemaal niet intens gevonden als we elkaar afgelopen week alweer gezien hadden. Volgens Eline schitterden mijn ogen ook echt wanneer ik over Rachel praatte. Iets te vroeg misschien, maar het kan me niks schelen. Volgens mij vindt zij mij ook wel erg leuk, want zij had mij ook het liefst eerder weer gezien en zegt elke avond en ochtend goedenacht en goedemorgen.

Wat een feest! Wie had dat ooit gedacht? Mijn ouders zijn een ander verhaal. Ik heb het ze maar verteld, dat ik een date gehad heb, en ze vonden het wel even wennen. Vonden het ook jammer dat ze geen christen is. Vroegen hoe ik ervoor gekozen had juist naar een meisje te zoeken. Mijn moeder hield zich wat stil. Het was denk ik goed om het ze vast te vertellen, kunnen ze er vast aan wennen. Maak me wel zorgen, stel het wordt meer, wat zullen anderen zeggen? Wat zal familie zeggen? Wat zal mijn studentenvereniging zeggen en de kerk over het feit dat ik een meisje wil daten? Maar dat is voor latere zorg... Eerst lekker hiervan genieten...