Deze week

Ik ben even niet hier geweest,
heb thuis ruzie met mijn vader.
Niet eens om een reden...
Ja, misschien wel.
Hij bleef maar zeuren over de ooms en tantes die ik maandag voor het eerst zag,
maar ze zijn oké.
Niet zo slecht als hij beweert tenminste.
Overal is natuurlijk een zwart schaap,
iemand die je minder mag.
Voor mij is dat de oudste oom die nep overkwam.
Al stond ik waarschijnlijk net iets te wantrouwig tegenover hem.
Wat ik heb gekregen, zouden veel mensen als niet veel kunnen beschouwen.
Oude spullen van mijn moeder, fotoboeken...

Wat mij eigenlijk het meest verbaasd,
is de manier waarop er naar de verdeling van het geld gekeken werd.
Misschien hebben ze niet veel, maar hun moeder is net gestorven.
Heb je dan geen betere dingen te doen dan ruziën over oneerlijke verdelingen en formules die weer eens zijn toegepast?
Nu moet je weten dat ik voor het grootste deel geen idee had, ben ook zo snel mogelijk weer weggegaan.

Ik heb de hele week gehad en aardig wat foto's bekeken.
Mijn moeder is herkenbaar op iedere foto, ze was blond net als ik.
De enige van allemaal.
Er zijn misschien te weinig foto's om het te zeggen, maar ze lijkt altijd te lachen zelfs als ze niet lijkt te weten dat de camera er is.
Dat is precies hoe ik me haar herinner, in de tijd dat niemand ziek was, niemand dood.

Misschien zijn er mensen die zich afvragen wat er na oud en nieuw nog tussen mij en mijn vriendin is gebeurd.
Vrij weinig.
Zij zwijgt, ik zwijg.
Almost back to normal.

Dit was alles wat ik vandaag vertellen wilde,

Efltien.