Dingen die ik niet kan

Gelukkig gaat niet alles vandaag slecht,
al was het aardig wat.

Mijn vriendin sprak ik vandaag pas weer,
en het was zo vreemd anders, vooral de sfeer.
Zij was haast verlegen.
Ik heb haar nog nooit, echt nooit verlegen gezien.
Ze weet altijd iets te zeggen,
de grote tegenstelling met mij.
Gelukkig? moest ik snel terug, want mijn vader belde me.
Hij wil samen met mij naar een pretpark,
omdat hij vindt dat we eigenlijk gewoon nog leuke dingen samen zouden moeten doen.
Mij lijkt dit ergens wel leuk,
alleen geen pretpark.
Naast vuurwerk, krijg je me nooit een achtbaan in.
Ik heb best veel weg van zo'n nerd in cartoons,
al is het dan zonder de bril.
Nu zoekt mijn vader dus iets anders leuks.
maar hij was echt enorm teleurgesteld.
Daarnaast heb ik ruzie gehad met een willekeurige oude man op straat...
Nu mag je je afvragen waarom,
dat deed mijn vader ook toen ik hem voorzichtig vertelde waarom ik niet verder ging naar de supermarkt (de melk was op).
Er liep op het fietspad een man die er een beetje vreemd uitzag,
hij liep achter een vrouw aan met een kind en een hond waartegen hij steeds dingen zat te roepen.
Eerst dacht ik dat hij wel bij hen zou horen,
totdat ik echt langsreed.
Hij pakte het stuur van mijn fiets,
ik was al afgeremd toen ik de hond inhaalde,
en dwong me te stoppen.
Daarna zat hij allemaal van:
Ik ken je wel!
Je moet de kinderen niet zo van streek maken, rotjong!
en:
Kun je niet uitkijken? Bijna raak, zie je dat? Bijna raak!

Daarna draaide hij zich om
en ik, de lafaard, wilde niet nog eens langs hem gaan.
Ik besloot toen maar om 's avonds te gaan...

Die beslissing heb ik net uitgevoerd,
die man was er nog steeds.
En hij deed nog vreemder,
hoe hij erbij liep zal ik maar niet zeggen.
Aangezien hij nogal oud leek en gemakkelijk uit het tehuis niet echt ver weg had kunnen komen,
belde ik hen.
Na vaak doorverbonden te zijn,
dachten ze dat ze hem konden.
Waarom ze niemand heeft gebeld of eerder naar hem ging zoeken, weet ik niet.
Wel weet ik dat die man dus echt een beetje getikt was.
En ik bang voor een oud mannetje van drieennegentig,
informatie die ik niet veel later kreeg.
Ze bedankten me en ik was van de blokkade af.
Snel de melk gehaald en mijn vader de rest van het verhaal verteld.

Mijn vader gaat me nog lang plagen met het feit dat ik niet langs een drieennegentig jaar oud, schreeuwend mannetje durfde,
want echt groot was hij niet...
toch leek hij aardig sterk.

Nu gaat de bel en...
wel, mijn vriendin weet het nu dus ook,
dit wordt nog leuk.
Al zal het misschien de sfeer terug in oude staat kunnen herstellen.
Maar langer kan ik haar niet laten wachten.

Elftien