Even geleden
Ja, dat is het wel.
Maar alles ging ook veel te goed,
ik had zelfs zin om op te staan,
kon met een glimlach naar beneden gaan.
Dat is wat het met je doet, blijkbaar.
Ze is nu alleen kwaad, heel kwaad.
En ja, alweer, is het mijn eigen fout.
Niet dat ik weer wat ik heb gedaan, maar toch.
Het is uit, over.
Mijn vader begon haar zelfs te mogen,
een wonder in mijn ogen.
Nu niet meer, natuurlijk.
Ook al mijn fout.
En ja, alweer goed geraden, ik trek het me misschien teveel aan.
Maar wat moet ik dan doen?
Zitten, het smsje lezen en denken?
Ik irriteerde me aan sommige meisjes hier,
die zeuren over jongensproblemen.
Ik wordt er nog één,
maar dan een jongen,
met meisjesproblemen.
Zeurend.
Dat is het perfecte woord voor dit,
het zit ook in mijn stijl verwrongen,
dat zeuren.
Lees je het niet hier, lees je het wel daar.
Te merken.
Ik heb alleen nog de wetenschap dat mensen waar ik echt van houdt,
die nooit meer tegen me zullen keren,
een gelukkig leven leiden.
Veilig, gelukkig, op een perfecte plaats waar alleen positieve dingen te voelen en te zien zijn.
Ergens een angstaanjagend idee,
hoe kun je dan de andere helft van je hart vullen, het kwade deel?
Zeuren.
Ik stop er wel mee,
morgen zie ik haar.
Ik ga naar haar toe.
Waarschijnlijk nog een fout van mij,
achja,
kan er nog wel bij.
Elftien.
Maar alles ging ook veel te goed,
ik had zelfs zin om op te staan,
kon met een glimlach naar beneden gaan.
Dat is wat het met je doet, blijkbaar.
Ze is nu alleen kwaad, heel kwaad.
En ja, alweer, is het mijn eigen fout.
Niet dat ik weer wat ik heb gedaan, maar toch.
Het is uit, over.
Mijn vader begon haar zelfs te mogen,
een wonder in mijn ogen.
Nu niet meer, natuurlijk.
Ook al mijn fout.
En ja, alweer goed geraden, ik trek het me misschien teveel aan.
Maar wat moet ik dan doen?
Zitten, het smsje lezen en denken?
Ik irriteerde me aan sommige meisjes hier,
die zeuren over jongensproblemen.
Ik wordt er nog één,
maar dan een jongen,
met meisjesproblemen.
Zeurend.
Dat is het perfecte woord voor dit,
het zit ook in mijn stijl verwrongen,
dat zeuren.
Lees je het niet hier, lees je het wel daar.
Te merken.
Ik heb alleen nog de wetenschap dat mensen waar ik echt van houdt,
die nooit meer tegen me zullen keren,
een gelukkig leven leiden.
Veilig, gelukkig, op een perfecte plaats waar alleen positieve dingen te voelen en te zien zijn.
Ergens een angstaanjagend idee,
hoe kun je dan de andere helft van je hart vullen, het kwade deel?
Zeuren.
Ik stop er wel mee,
morgen zie ik haar.
Ik ga naar haar toe.
Waarschijnlijk nog een fout van mij,
achja,
kan er nog wel bij.
Elftien.
02 feb 2013
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 feb 2013 Even geleden
- O 13 jan 2013 Deze week
- O 06 jan 2013 Onbekende oma
- O 03 jan 2013 Dingen die ik niet kan ( 1 )
- O 01 jan 2013 Is het niet raar? ( 2 )
- O 31 dec 2012 Angsthaas
- O 29 dec 2012 The war in my head ( 3 )
- O 28 dec 2012 vandaag
- O 27 dec 2012 Iets over mij
- O 27 dec 2012 Koken ( 3 )
- O 26 dec 2012 Raar ( 4 )