vandaag
is één van die dagen,
dat ik aan niets anders kan denken.
Dat zijn meteen trieste dagen,
maar iedereen zou dit kunnen begrijpen.
Ik ben altijd vreemd geweest,
met vreemde dromen, rare wensen.
Als ik schrijf, schrijf ik al snel hard,
depressief en anders dan dat ik ben.
Woorden kunnen door mijn hoofd spoken,
me achtervolgen.
Gewoon omdat ik ze niet vergeten wil.
Zo ook deze,
omdat ik hen mis:
If there was a ticket.
To go and come back
to the living earth
I'd go to you,
today.
If there was a train,
going to heaven
from the living earth
I'd go to you,
today.
Maybe,
if he hadn't known.
how it is to be alone
I'd be gone
to be with you
forever.
Elftien
elftien, man, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende