Is het niet raar?

We zijn hele goede vrienden, dat sowieso,
Ook zijn we bijna samen opgegroeid.
Ik bedoel, ik kwam in de straat toen ik vijf was.
Sindsdien trekken we met elkaar op.
Als vrienden, niet meer niet minder.
Ze zit op een andere school,
dus we zien elkaar al heel wat minder dan eerst.
Ze weet (te) veel van me,
ook mijn hekel aan vuurwerk en de schrikreacties op (onverwachte) knallen.

Maar, zoals in mijn vorige verhaal te lezen was, heeft ze me overgehaald
om rond elf uur al naar buiten te gaan,
ik heb nog nooit zo laat buiten op straat rondgelopen.
We waren samen, anders had ik ook niet echt verwacht.
Eerst, weer een uitgekomen voorspelling, schrok ik van iedere klap in de buurt.
Ik wende eraan... een beetje.
Erg vind ik het niet; ze lachte.
Bijna een uur liepen we dus buiten,
Gelukkig was het toen nog droog.
Ik had het anders al veel eerder opgegeven,
misschien was dat handiger geweest.
Nu vraag ik me steeds af of het niet raar is
en ze niet meer ziet dan ik.

We hebben dus dat eerste uur wat rondgelopen en gepraat,
bijna niet anders dan normaal.
Tegen twaalven waren we terug in de straat.
Ze wilde perse wachtten op het aftellen,
dus wachtte ik mee.
Werd er precies een soort rode mat afgestoken...
Ik ben me rot geschrokken en ben bijna doof.
(Vat dat maar op als:
Ik heb een enorme hekel aan alles dat (onverwacht) knalt.)

Maar goed.
Ze begonnen dus af te tellen,
hadden nog zo’n mat klaarliggen om af te steken om precies twaalf uur.
We telden mee.
Zij was misschien een beetje overenthousiast,
zou het daardoor komen?
Bij tien werd er gefeliciteerd en kusten mensen elkaar op de wang.
Nog aardig normaal, lijkt me.
Al bleef het bij ons thuis altijd op handen schudden.
Toen schudden wij ook de hand,
Eerst.
Daarna wilde ik haar op de wang kussen,
We zijn goede vrienden, waarom niet?

...

Daarom niet.
Ze kuste me op mijn mond.
Ja zíj.
Ik had het totaal niet verwacht
en nooit een meisje ge(kust/zoent?).
Nu blijf ik maar denken,
wat voor mij op zich niet vreemd is.
Maar is het niet raar?
Of is het gewoon normaal?

Waarschijnlijk ben ik gewoon een piekeraar,
Maar toch.

Elftien