Een verhaaltje voor het slapen.

Muziekje voor onder het lezen, ja dat moet je er wel bij opzetten natuurlijk.

Het was lang geleden. Maar nog niet zo lang dat ik het me niet meer kan herinneren.
Er klonken bellen door de straten, het was niet de ijscoman.
Het was winter.
Ik zat rustig op mijn boudoir met een werk voor me dat ik moest lezen van bureau.
Gaskacheltje aan de voeten, dekentje over me heen, glas rode wijn op het bijzettafeltje.
Zachtjes begon het al te sneeuwen.

Ik wilde net aan een passage beginnen die wat antwoorden zou geven in de wirwar van raadsels
die de schrijver inmiddels bij zijn lezers had neergelegd, maar er werd gefluit.
Niet gefluit zoals dat gebeurd door bouwvakkers in de grote stad naar mooie vrouwen, maar gefluit zoals iets waar ik naar verlangde.


Mijn Earl Grey was op.
Dan maar de wijn bijschenken.

Ik zit rustig, pak het boek er weer bij als ze langsloopt. Rustig, zonder enige zorgen stapt ze op een vrolijke manier over de koude tegels.
Een rieten mandje in haar in wanten gestoken handje en haar gouden gekrulde lokken glinsterend van de vers vallende sneeuw.

Mijn boek heb ik neergelegd en ik ben er rustig voor gaan zitten, mijn handen liggen onder de dekens op mijn schoot.
Ze loopt nog altijd op de speelse manier zoals die kleine mensen dat soms kunnen doen, het is geen huppelen en geen wandelen.
Bijna zou het een vorm van dansen genoemd kunnen worden, de eenvoud waarmee ze haar voetjes over het trottoir beweegt.
Haar glimlach begint zichtbaar te worden en ze loopt in de richting van mijn boudoir.

'Dag meneer.'
Ze lijkt nog zo onschuldig, zulk een lief gezichtje.
'Dag meisje' antwoord ik rustig.
Ze kijkt er opmerkelijk bij, blijkbaar wordt ze niet zo vaak meisje genoemd.
'Wat kan ik voor je doen?'
'Ik zou graag wat te drinken van u krijgen, ik heb het zo koud...'

Maar heeft jouw mama je dan nooit geleerd dat je zulke dingen niet zomaar aan mensen moet vragen?
Mijn mama is er nu niet, antwoordt ze inmiddels niet meer zo onschuldig. En ze stapt het boudoir op.
Ik kijk nog eens naar haar, die prachtige ogen, die glimmende haartjes van de verse sneeuw, dat onschuldige lachje.
Ze klimt bij me op schoot.

'Meneer? Mocht ik nu nog iets te drinken?'
Ze kruipt dicht tegen me aan, mijn ademhaling heeft er moeite mee, de geuren van haar haren kruipen in mijn neusgat.
Ik slik wat slijm in, en pak het glas rode wijn van het bijzettafeltje om een slok te nemen.

Ze klimt weer van mijn schoot.
'Mocht ik het nu of niet? Ik heb heel veel dorst...'
Zo iets valt ook niet te weigeren, ik pak haar bij de hand en we gaan naar binnen.


Binnen ligt overal speelgoed, ze pakt meteen de pop met het gekrulde rode haar en begint er mee te spelen. 'liesje liesje' zingt ze, terwijl ze loop bewegingen maakt met de pop.
De pop haar naam is blijkbaar Liesje, de pop zelf zal het waarschijnlijk niet zoveel uit maken hoe ze genoemd word, en of er met haar gespeeld wordt, maar het meisje is er blijkbaar
van overtuigt dat de pop 'liesje' heet.
'Wat wilde je drinken?' vraag ik vriendelijk terwijl het zweet weer begint te lopen.
'Appelsap!' roept ze triomfantelijk.
Toevallig heb ik een pak in huis. Ze krijgt een glas.

Buiten begint het te schemeren.

We zitten samen aan de eettafel. Ze loopt met de pop over de tafel heen en weer.
'Liesje! Liesje!' zingt ze vrolijk. Ik wil haar iets vragen, maar mijn keel slaat dicht en mijn handen trillen.
Snel sta ik op om een glas water in te schenken. Het zweet gutst van mijn voorhoofd.
Ik adem een paar keer diep in en uit en neem nog een slok water.
'Zal ik jou eens lekker in bad stoppen?' vraag ik het meisje nonchalant.
Het meisje trekt er een vies gezicht bij en gaat verder met het spelen met Liesje.
Na nog een slok water probeer ik het weer.
'Nou? Zal ik jou eens lekker in bad stoppen? Met heelveel badschuim?'
Mijn handen trillen harder dan een parkinson patiënt en mijn mond is van leer.
Ze reageert niet en blijft enkel een beetje verward voor zich uit staren...


De deur knalt open.

Een vrouw met rode regenjas en lange goudblonde lokken stapt gehakt de kamer in.
Ze loopt op me af.
"Dag schat" ik krijg een kus.
"Hoe was het gister in de kroeg? Laat gemaakt zeker? Allemachtig lieverd je staat vreselijk te trillen en te zweten, ga toch lekker in bed liggen"
Ze loopt om de tafel heen richting het meisje.
'Dag schoonheid van me' zegt ze tegen het meisje. "Had jij even geluk dat papa gister zo heeft gedronken, nu is er geen tijd meer om in bad te gaan, kom ik doe je pyama aan en dan lees ik je nog een verhaaltje voor het slapen voor...'