En daar gaan we weer...

Het is weer tijd, de hoogste tijd..

Op het werk heeft mijn directeur definiteit de knoop doorgehakt voor mijn collega en duo mentor, die ene ik wil wel / ik wil niet blijven werken spel speelde.
Uiteindelijk is het besluit dat ze per direct gaat stoppen. Vandaag was dus haar laatste dag.

Dit hoorde ik dinsdag en meteen schoot er een paniek en angst omhoog.
Dit was niet wat ik wilde, ondanks dat ik ook niet met haar kon samenwerken..
Nu sta ik er een soort van alleen voor, net als afgelopen schooljaar.
Bang dat het dus weer hetzelfde zal zijn.

Nou die dinsdag ging het dus ook meteen fout!
Leerling eruit moeten zetten omdat die met een schaar naar een andere leerling gooide.
Vervolgens een andere leerling moeten straffen, omdat die dreigt met in elkaar slaan.
Woensdag was het niet heel veel beter. Een leerling sloeg een andere leerling hard in het gezicht en er werd ook gescholden.
Verder is de sfeer niet erg gezellig en ook onveilig in de klas.
Soms gaat het wel goed en dan is het leuk en gezellig, maar vaak zijn hun heel negatief en dan word ik ook negatief. Mede ook omdat ik cognitief aangeleerd gedrag heb, dus positief denken soms sowieso een uitdaging is.

Gisteren dit maar te kennen gegeven bij de zorg. Dat ik in het begin al alles alleen heb aangepakt. Dat ik heel erg zoekende ben in hoe alles werkt en waar ik alles kan vinden. Dat ik nog steeds zoveel informatie binnen krijg en dus ook veel vergeet of dat het zo lang duurt omdat ik niet alles kan vinden / meteen kan doen. Dat ik ook een studie heb en privé en dus op vrije dagen en studie dagen echt niets met werk wil en kan doen. Dat het nu dus lastiger zal worden, omdat ik ineens meer verantwoordelijkheid krijg, omdat die duo mentor vertrekt.

Gelukkig namen alle collega's en het zorgteam het goe dop.
Zagen ze wat ik had gedaan en wat ik doe en zien ze potentie.
Willen ze niet dat ik stop als het mis gaat en hopen ze mij te kunnen ondersteunen.
Daarvoor moet ik wel blijven communiceren en hulpvragen. Iets wat ik nog steeds soms erg lastig vind, want ik wil niet steeds tot last zijn bij hun. Zeker niet als het iets is wat ik makkelijk zelf zou kunnen regelen / doen.

We gaan het allemaal zien.
Ik ben goed op weg.
Heb alles even als To-Do opgeschreven.
Vind langzaam mijn routine en daarin mijn rust en ik hoop dat ik na de kerstvakantie gewoon helemaal alles geregeld heb om te knallen!