Na een keuze nog eens de boel op zijn kop
Eerder heb ik het gehad over de keuze tussen 2 scholen.
Beide waren een mooie kans en hadden evenveel plus en minpunten. Dat maakte de keuze lastig.
Na veel overleg met naaste omgeving en ook met paar huidige collega's heb ik toch een keuze gemaakt.
Want elke keer als iemand vroeg: waar zie jij jezelf lopen? Of waar ga je werken? Benoemde ik altijd de 2e optie.
Vrijdag dus optie 1 een mail gestuurd.
Dit heeft mij wel een hele dag gekost, want ik was te bang dat ik een hele mooie kans liet schieten.. Uiteindelijk met buikpijn de mail verstuurd om half 5. Daarna de schaamte die ik voelde omdat ik 'nee' jad gezegd op zo'n kans eruit gehuild.
En toen werd ik door ze gebeld.. Ik durfde met alle emoties in mij niet op te nemen. Er is een voicemail ingesproken.
Dat ze me graag nog wilde spreken, dat ze me wilden helpen iets passends te bieden om rust te vinden en studie te kunnen afmaken. Dat ze mij een talent vonden...
Huilbui nummer 2, want ik had toch een keuze gemaakt. Waarom gebeurde dit dan, want moest ik ermee. Uiteindelijk heb ik ze teruggebeld. In het gesprek ook mijn angsten geuit en emoties laten horen. Toch wilde ze mij nog hebben, wilde ze mij alle begeleiding en ruimte bieden die ik nodig had. Of ik maandag dan toch gewoon die meeloopdag wilde doen... Ondanks dat ik blij was met het begrip voelde het ook niet helemaal goed.
Ik heb gezegd na te denken en terug te komen op hun voorstel.
Vandaag heb ik toch nog ja gezegd op de meeloopdag. Echter, daar heb ik nu wel weer spijt van. Ik had een keuze gemaakt. Die voelde goed, ook al was die niet makkelijk.
Nu ga ik iets doen wat mij weer aan het begin zet van die keuze...
Daarnaast, hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik het gevoel krijg dat ze mijn keuze niet hebben geaccepteerd en dat ze er nu alles aan doen om mij binnen te hengelen. Wat ik snap met het docenten te kort, maar het voelt niet helemaal okey.
En nu weet ik dus niet of ik ze opnieuw moet afzeggen (waarbij mijn kwelgeesten mij een wispelturige zwakke trut noemen) of ik gewoon moet gaan en dan erna nee zeggen (waarbij mijn kwelgeesten mij een hopeloos, zielig persoon vinden omdat ik ze hoop geef/ aan de lijn houdt)...
Ik heb het mezelf niet makkelijk gemaakt.
Sta weer voor een verschrikkelijke keuze en wenste dat ik zo veel sterker was ik 'nee' zeggen eneigen grenzen aangeven.
Dan had ik wellicht niet in deze situatie gestaan..
Zucht..
Beide waren een mooie kans en hadden evenveel plus en minpunten. Dat maakte de keuze lastig.
Na veel overleg met naaste omgeving en ook met paar huidige collega's heb ik toch een keuze gemaakt.
Want elke keer als iemand vroeg: waar zie jij jezelf lopen? Of waar ga je werken? Benoemde ik altijd de 2e optie.
Vrijdag dus optie 1 een mail gestuurd.
Dit heeft mij wel een hele dag gekost, want ik was te bang dat ik een hele mooie kans liet schieten.. Uiteindelijk met buikpijn de mail verstuurd om half 5. Daarna de schaamte die ik voelde omdat ik 'nee' jad gezegd op zo'n kans eruit gehuild.
En toen werd ik door ze gebeld.. Ik durfde met alle emoties in mij niet op te nemen. Er is een voicemail ingesproken.
Dat ze me graag nog wilde spreken, dat ze me wilden helpen iets passends te bieden om rust te vinden en studie te kunnen afmaken. Dat ze mij een talent vonden...
Huilbui nummer 2, want ik had toch een keuze gemaakt. Waarom gebeurde dit dan, want moest ik ermee. Uiteindelijk heb ik ze teruggebeld. In het gesprek ook mijn angsten geuit en emoties laten horen. Toch wilde ze mij nog hebben, wilde ze mij alle begeleiding en ruimte bieden die ik nodig had. Of ik maandag dan toch gewoon die meeloopdag wilde doen... Ondanks dat ik blij was met het begrip voelde het ook niet helemaal goed.
Ik heb gezegd na te denken en terug te komen op hun voorstel.
Vandaag heb ik toch nog ja gezegd op de meeloopdag. Echter, daar heb ik nu wel weer spijt van. Ik had een keuze gemaakt. Die voelde goed, ook al was die niet makkelijk.
Nu ga ik iets doen wat mij weer aan het begin zet van die keuze...
Daarnaast, hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik het gevoel krijg dat ze mijn keuze niet hebben geaccepteerd en dat ze er nu alles aan doen om mij binnen te hengelen. Wat ik snap met het docenten te kort, maar het voelt niet helemaal okey.
En nu weet ik dus niet of ik ze opnieuw moet afzeggen (waarbij mijn kwelgeesten mij een wispelturige zwakke trut noemen) of ik gewoon moet gaan en dan erna nee zeggen (waarbij mijn kwelgeesten mij een hopeloos, zielig persoon vinden omdat ik ze hoop geef/ aan de lijn houdt)...
Ik heb het mezelf niet makkelijk gemaakt.
Sta weer voor een verschrikkelijke keuze en wenste dat ik zo veel sterker was ik 'nee' zeggen eneigen grenzen aangeven.
Dan had ik wellicht niet in deze situatie gestaan..
Zucht..
25 jun 2022
- meld ongepast verhaal
-
Lezer
zondag 26 juni 2022 20:12
Veel sterkte met deze situatie.
Waarschijnlijk komt het doordat je zoveel twijfelt, waardoor je op deze toch ja hebt gezegd.
Maar onthoud wel dat je ook na het meelopen echt nee mag zeggen. Je mag zelfs eerder weg gaan.
Je moet alleen aan jezelf denken, want het gaat om je toekomst en niet om die van het bedrijf (school) en je houdt ze niet aan de lijn als je al nee hebt aangegeven.
Succes en hopelijk ook plezier morgen, ik zal aan je denken.
-
Lezer
maandag 27 juni 2022 22:46
Ben benieuwd hoe het vandaag is verlopen?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 16 mrt 2023 Elke keer weer. ( 2 )
- O 30 sep 2022 En daar gaan we weer...
- O 25 jun 2022 Na een keuze nog eens de boel op zijn kop ( 2 )
- O 15 jun 2022 Keuzestress banen ( 2 )
- O 30 mei 2022 Keuze maken / intiuïtie ( 1 )
- O 15 mei 2022 De ongemakkelijkheid
- O 10 apr 2022 Nee zeggen ( 1 )
- O 10 apr 2022 Alles op een rijtje - twijfels ( 1 )
- O 05 apr 2022 Trek het niet...
- O 22 feb 2022 Thuiszitter terug aan de slag
- O 15 feb 2022 Thuiszitter
- O 30 dec 2021 Lief Hart
- O 06 nov 2021 Voelen ze het aan? ( 1 )
- O 21 okt 2021 Jaloers..
- O 19 okt 2021 Birthday