Trek het niet...
Mijn eerste werkdag nu ik weet dat ik volgend jaar niet terug hoeft te komen.
Ik voel mij moe en misselijk.
Merk dat ik mij geen houding weet te geven tegenover de leerlingen.
Geen/ weinig energie heb om te lachen, want ik wil eigenlijk gewoon huilen.
Het is niet eerlijk tegenover de leerlingen om zo voor de klas te staan.
Ik probeer ze nog van alles mee te geven, maar ik merk dat na de uitleg ze gaan kletsen.
Zeg er niets van, ik wil er ook niets van zeggen.
Bang dat ik consequent boos moet worden, dat gespeelde. Gesprekken met ze moet aangaan over hun gedrag. Bang dat ik dan echt boos / geïrriteerd word en ga huilen.
Ik heb mezelf volgehouden om vol te houden tot aan kamp met Stage.
Stage school heeft dezelfde directeur en ik wil mij nog niet laten kennen.
Alleen ik weet niet of ik dat vol houdt.
Ik vind het verschrikkelijk!
Ik haat dit gevoel...
Lesgeven was mijn passie, mijn droombaan.
Nu wil ik het liefst (tijdelijk) stoppen. Opladen / bijkomen.
Mezelf aansterken en dit jaar vergeten.
Zodat ik volgend schooljaar, na de zomer, fris en sterk kan starten op een nieuwe school.
Nieuwe klas, nieuwe functie, nieuwe kansen.
Wellicht dat ik dus al eerder kies voor rust om aan te sterken.
Hoe kut ik mij er ook onder voel.
Dagda, vrouw, 28 jaar
Schrijver staat geen reacties toe.
vorige
volgende