Keuze maken / intiuïtie

De laatste tijd ben ik weer wat meer aan het letten op luisteren naar mijn intuïtie.
Drie jaar terug vertrouwde ik er nog wel op (niet % / altijd), maar kon ik er goed naar luisteren en wist ook ook wanneer het daadwerkelijk alarmbellen waren of iets anders.

Na alles met mijn ex vertrouwde ik mijn intuïtie / gevoel niet meer. Wat zorgde voor veel keuzestress, wat weer leidde tot tranen en paniek.
Nu gaat het gelukkig weer wat beter en leer ik weer wat meer / beter te luisteren naar mijn intuïtie.
Al is die nog heel klein en zacht en weet ik niet altijd zeker of het echt mijn intuïtie is of een gevoel dat ik mezelf aanpraat omdat ik er op let.

Echter, nu moet ik een keuze maken betreft een nieuwe baan.
Vorige week een kennismaking gehad en de school gezien.
Het voelde goed aan en zag mezelf er wel lopen. Daarbij kon ik mij daar op allerlei vlakken ontwikkelen. Iets wat ik persoonlijk erg belangrijk vind, zeker binnen het vak 'docent'.
Nou kwam ik er alleen achter dat ik wellicht een heel stuk minder ga verdienen, iets wat ik eigenlijk nu niet kan veroorloven (woon alleen in een koophuis / vaste lasten etc.).
Deze baan is wellicht ook maar voor 1 jaar, wat dus eigenlijk ook geen zekerheid geeft voor de toekomst.

Vandaag kreeg ik de mail met wat het zou gaan worden.
Mijn gevoel / onderbuik zei dat ik gewoon moest zeggen dat ik er helaas toch van af zie.
Echter, ga ik toch vragen betreft de kosten en blijf interesse tonen in de vacature.
Misschien dat ze toch iets voor mij kunnen betekenen. We weten nooit.

Toch duim ik stiekem al een beetje dat er iets anders, tofs op mijn pad komt.
(zegt dat eigenlijk al niet genoeg, ondanks dat het nu financieel meer een no-go is?)

pppffff!
Waarom is het toch zo lastig om iets te zoeken & dat terwijl banen voor het oprapen moeten zijn binnen het onderwijs.
Dat valt, in mijn beleving, dus vies tegen... Al heb ik natuurlijk ook mijn eisen met mijn achtergrond en dat is ook iets wat ik nog even moet accepteren (dat het mag / kan)....