Jaloers..

Lieve dagda,

Gisteren zag ik een foto van hem, de jongen waar ik 6 jaar een crush op had met zijn pas geboren neefje. Dit vond ik zo leuk voor hem, tot ik een foto zag van hem en zijn huidige vriendin met zijn neefje. Daaronder las ik alle reacties met 'wat staat jullie dat goed' en 'wat leuk voor jullie'..
Op de foto leek hij ontzettend gelukkig en mijn hart brak.
Ondanks dat ik dacht dat ik over hem heen was, raakte het beeld mij toch.
Hoe lang nog voor hij zelf een kindje had? Niet met mij maar met haar?
Daarna kwamen de gedachten dat zijn vriendin hem zo gelukkig maakt en ik in de afgelopen 6 jaar niets voor hem heb betekend..

Daarna dacht ik terug aan alle andere relaties en besefte ik opnieuw dat ik veel goede mogelijkheden op mijn eigen geluk, gewoon weg zelf in de prullenbak heb gegooid.
Was ik er nog niet klaar voor?
Durfde ik een echte, goede relatie niet aan?
Zag ik alle goede en positieve dingen als rode vlaggen?
Was ik in mijn hoofd het beeld aan het stuk maken, door negatief te denken?

Op dit moment wil ik graag verder en verleden achter mij laten..
Dacht dat ik al zo veel los had gelaten.
Helaas, de waarheid blijkt anders.
Alles wat ik dacht achter me te hebben gelaten qua mensen en gevoelens, plakt nog steeds als een dikke laag aan mij vast.
Er zijn alleen momenten dat ik ze vergeet, maar op momenten zoals die foto's besef ik weer hoe jaloers ik kan zijn en daarna het besef hoe stom ik zelf ben geweest..

Hoe lang zal het nog duren voor ik niet meer jaloers ben op het geluk of de liefde van anderen?
Maar dat ik juist ontzettend blij voor ze ben en ze het beste wens..
Hoe lang voor ik niet meer zelf mijn eigen geluk saboteer in liefde en toekomst?

We gaan het zien..
Maar nu eerst met sad muziek, wijn en chips de huidige jaloezie omzetten in verdriet en dan hopen dat ik het weer een lange tijd kan vergeten of uitschakelen.

zucht...