Thuiszitter
Nooit gedacht dat het zo ver zou komen.
Nooit gedacht dat het ook zo moeilijk zou zijn.
Zowel emotioneel als mentaal is het zwaar, maar ook lichamelijk voel ik de klap.
Ik zit nu een weekje thuis.
Diagnose : overspannen en depressief.
Dat laatste was al bekend, dat eerste niet.
Na de afspraak bij de huisarts en al viel alles wel op zijn plek. Echter, ik bleef in de ontkenning dat het er was.
Tot mij lichaam opgaf of naja grote hints gaf.
Ik was moe ook al sliep ik 8 uur. Ik had geen focus en raakte snel geïrriteerd tot boos. Hoofdpijn, spierpijn en uiteindelijk 2 dagen ontzettend verkouden en keelpijn. Pas toen ik mijn mond open durfte te trekken op werk verdwenen een aantal klachten.
Nu zit ik thuis. Probeer te bewegen: wandelen, fietsen en sporten. Probeer boeken te lezen en te mediteren. Maar het is zo moeilijk niet aan werk te denken of iets aan studie te doen. Een week, 7 dagen even helemaal niets behalve tijd voor mezelf en mijn mentale gezondheid. Het is nu dag 2 en ik heb al wat werkdingen gedaan. Niets groots, gewoon wat mails beantwoord, maar het is toch werk.
Paar jaar terug ben ik er ook doorheen gegaan. Op volle toeren door. Huilen, nog meer huilen, wat zeuren erover en toch doorgaan.
Waarom heeft mijn lichaam dan nu zo iets van NEE! Dat doen we niet?!
Waarom heeft mijn hoofd hetzelfde en kan het geen focus opbrengen.
Ik probeer het te accepteren dat ik even een weekje thuis zit. Het is maar een weekje.
Al ben ik niet 'ziek', al voel ik mij ineens 'goed'.
Toch luister ik maar naar mijn lichaam en de adviezen.
Een week, 7 dagen, even helemaal niet werken, niet aan werk denken. Gewoon alleen aan mezelf.
God wat is dat lastig!!!
Nooit gedacht dat het ook zo moeilijk zou zijn.
Zowel emotioneel als mentaal is het zwaar, maar ook lichamelijk voel ik de klap.
Ik zit nu een weekje thuis.
Diagnose : overspannen en depressief.
Dat laatste was al bekend, dat eerste niet.
Na de afspraak bij de huisarts en al viel alles wel op zijn plek. Echter, ik bleef in de ontkenning dat het er was.
Tot mij lichaam opgaf of naja grote hints gaf.
Ik was moe ook al sliep ik 8 uur. Ik had geen focus en raakte snel geïrriteerd tot boos. Hoofdpijn, spierpijn en uiteindelijk 2 dagen ontzettend verkouden en keelpijn. Pas toen ik mijn mond open durfte te trekken op werk verdwenen een aantal klachten.
Nu zit ik thuis. Probeer te bewegen: wandelen, fietsen en sporten. Probeer boeken te lezen en te mediteren. Maar het is zo moeilijk niet aan werk te denken of iets aan studie te doen. Een week, 7 dagen even helemaal niets behalve tijd voor mezelf en mijn mentale gezondheid. Het is nu dag 2 en ik heb al wat werkdingen gedaan. Niets groots, gewoon wat mails beantwoord, maar het is toch werk.
Paar jaar terug ben ik er ook doorheen gegaan. Op volle toeren door. Huilen, nog meer huilen, wat zeuren erover en toch doorgaan.
Waarom heeft mijn lichaam dan nu zo iets van NEE! Dat doen we niet?!
Waarom heeft mijn hoofd hetzelfde en kan het geen focus opbrengen.
Ik probeer het te accepteren dat ik even een weekje thuis zit. Het is maar een weekje.
Al ben ik niet 'ziek', al voel ik mij ineens 'goed'.
Toch luister ik maar naar mijn lichaam en de adviezen.
Een week, 7 dagen, even helemaal niet werken, niet aan werk denken. Gewoon alleen aan mezelf.
God wat is dat lastig!!!
15 feb 2022
- meld ongepast verhaal
Schrijver staat geen reacties toe.
- O 16 mrt 2023 Elke keer weer. ( 2 )
- O 30 sep 2022 En daar gaan we weer...
- O 25 jun 2022 Na een keuze nog eens de boel op zijn kop ( 2 )
- O 15 jun 2022 Keuzestress banen ( 2 )
- O 30 mei 2022 Keuze maken / intiuïtie ( 1 )
- O 15 mei 2022 De ongemakkelijkheid
- O 10 apr 2022 Nee zeggen ( 1 )
- O 10 apr 2022 Alles op een rijtje - twijfels ( 1 )
- O 05 apr 2022 Trek het niet...
- O 22 feb 2022 Thuiszitter terug aan de slag
- O 15 feb 2022 Thuiszitter
- O 30 dec 2021 Lief Hart
- O 06 nov 2021 Voelen ze het aan? ( 1 )
- O 21 okt 2021 Jaloers..
- O 19 okt 2021 Birthday