Het begin
Afgelopen maandag vroeg de psycholoog of ik mijn gedachten en gevoelens weleens op papier zette, eigenlijk niet meer. Zelden. Maar ik heb het wel gedaan, heel veel zelfs. Voor therapieën, maar ook voor mezelf. Dinsdag avond vertelde mijn vriendinnetje uit het verre zuid-Limburg, dat ze weer een dagboek bij ging houden en of ik haar wilde volgen. Tuurlijk wilde ik dat! Met een afstand van tweehonderd kilometer, is alles welkom om van elkaar op de hoogte te blijven. En daarom ga ik ook maar weer schrijven, omdat de psycholoog dat vast een goed idee vind, om mijn vriendinnetje uit Limburg op de hoogte te houden en omdat ik weer een bevlieging heb.
Inparkeren, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende