Hoe het niet mijn dag was, maar toch werd

Afgelopen woensdag kon ik dan eindelijk toegeven aan waar ik al dagen tegen aan het vechten was. Ik ben verkouden, koortsig (vlagen enorm en dan trekt het weer weg) en voel me alles behalve sterk. Het was de week van de inspectie op mijn werk en tja.. dat heeft zijn tol geëist. Bij velen van ons.

Woensdag mijn vrije dag. De dag waarop ik standaard begin in de sportschool en daarna een goede eiwitrijke lunch maak. Deze dag zou dit niet mijn start zijn. Ik vocht tegen de gedachten want ik moest en zou heen. Het was niet haalbaar. Diep van binnen wist ik dat. Ik liep in mijn pyjama naar beneden, kletsen wat met wie er thuis waren en sprak uit niet te gaan. Het was van zelfsprekend want ik zag er maar wat lodderig en beroerd uit. Ik wist wat eten binnen te krijgen en kroop met mijn boek op de bank. De anderen vertrokken en ik bleef in een leeg huis achter. Dit was wat ik wilde. Ik pakte mijn fleecedeken erbij en had alle ruimte voor mezelf en het verhaal van mijn boek. Roerloos ben ik blijven zitten en met anderhalf uur las ik mijn boek uit. Tranen over mijn wangen, dikke snikken en bewustwording. Wat was het fijn op de bank te zitten en deze vrijheid te hebben.
Het was één uur geworden en ik zat in mijn pyjama met een uitgelezen boek op de bank. Ik besloot wat ik ging doen. Dat wat niet mijn dag leek te zijn, wilde ik omturnen naar mijn dag. Punt één was al geslaagd.

Ik besloot een lange warme douche te nemen en toe te geven aan mijn wens écht warm te willen worden. Het werd een echte lange douche en die neem ik zelden. In mijn bed mocht ik nog even door opwarmen waarna ik een lange broek en een goed vest aantrok. Na wat te eten pakte ik mijn fiets en nam alle tijd om op een rustig tempo naar de kapper te fietsen hier niet ver vandaan. Ik moest een kwartiertje wachten maar het wachten voelde ik als een prima momentje om om me heen te kijken en op adem te komen. Het was nog geen vijf minuten maar ik was moe. Heel moe. Hoesten als een zeehond leek steeds meer door te zetten. Ik liet mijn haar knippen en werd blij toen ik mijn bril weer opzette (-5 tijdens knippen zonder bril is ruk). Het zag er eindelijk weer een beetje uit. Ik heb het zó lang uitgesteld.
Ik fietste door naar wat winkels maar vond niet wat ik zocht. Ik ging een frutselwinkeltje in en liep daar tegen een nieuwe portemonnee aan die ik al een tijdje zocht maar niet kon vinden én kocht aparte onderzetters gewoon voor ooit in mijn eigen huisje. Ik koop zelden wat voor mezelf. De laatste tijd helemaal niet meer, maar wat was ik trots dat ik het gewoon deed.
De supermarkt was mijn volgende stop en ik zorgde voor een mandje vol met groente en fruit en koos een zak drop waar ze in huis zo blij van worden en waar ikzelf prima af kan blijven. Voor mezelf sloeg ik nog maar wat keelsnoepjes in.
In de keuken leefde ik me uit op een kleurrijke pan. Rode en gele paprika, sperzieboontjes, bosuitje en paarse uitje, knoflook en biefstukreepjes met rijst en zelfgemaakte teriyaki saus. Mijn broer sloot aan en vond het lekker. Yes. Toch nog voor elkaar weten te krijgen.

Na het eten ruimde ik op en deed op een snel tempo wat dingen die moesten voor mijn werk. Daarna kreeg ik te horen dat mijn lieverd mijn kant op zou komen. We speelden een spelletje, aten taart en toen mijn ouders thuis kwamen kletsen we gezellig.
Niet heel veel later kroop ik met P in bed en gaf ik mij volledig aan hem over.

Wat had ik me beroerd gevoeld toen ik wakker werd. Het was echt niet mijn dag, maar door toe te geven en een beetje op zoek te gaan naar puntjes waar ik blij van word, wist ik er wel mijn dag van te maken.

--

Vandaag voel ik me niet veel beter. Donderdag en vrijdag is het vooral doorgezet in plaats van minder geworden. Gister met koorts uit mijn werk gekomen en om kwart voor 8 mijn bed in gestapt. Vanmorgen ben ik om 10 uur min bed weer uitgekomen. Woensdag was me bevallen en dus vond ik dat ik ook vandaag mijn best moet doen. Pap viert zijn verjaardag. Oma en andere familieleden zullen over een halfuurtje hier zijn.
Ik heb anderhalf uur gedaan om te douchen, me aan te kleden en eruit te zien zoals ik er nu feestelijk bij loop, maar pap is verrast en vindt het leuk. Daar deed ik het voor.

Ook in deze dag had ik geen zin toen ik mijn ogen opendeed, maar soms is het het echt waard om je mindset te veranderen om er dan maar wat van te gaan maken.

Mijn vrije woensdag voelde als een vakantie momentje. Dat is hoe ze het beste zijn.