Opa is overleden

Mijn opa, mijn lieve opa is gistermiddag overleden.

19 februari 1939 - 29 mei 2018

Er is genoeg te zeggen, te schrijven en te delen.
Voor nu is het vooral zorgen dat opa net zo een mooi en waardevol afscheid mag krijgen als oma.






Woensdag 6 juni om 14.00 uur zal de uitvaart beginnen.
Er moet familie vanuit het buitenland komen.

Vandaag van 10 tot 3 in de J (verzorgingstehuis) geweest om bij het gesprek met de ceremoniemeester te zijn. Met pap en mam. Moeilijk maar heel waardevol. Ik krijg de ruimte van mijn werk. Mam en ik zijn goed samen. We denken en delen en doen de dingen die we moeten doen.

Vandaag maakten we de kaart toen we thuis kwamen uit de J. De foto hebben we zelf gemaakt, echt opa. Biljarttafel met daarop de krant, keu, ballen, Camel sigaretten, opa's bril en puzzelboekjes. Opa. Met een tekst die we met elkaar maakten.

Het is de achtbaan die bij een overlijden hoort.
Al jaren weten we dat het moment eens moet komen. En toch, komt het onverwachts.

Vrijdag vierden we mijn 27 verjaardag. Bij en met opa. Opa was opa van de laatste tijd, met veel pijn. Maar we aten met zn allen, ik warmde opa's handen op, ik hielp hem met al het lekkere eten opscheppen en we knuffelden goed. Het moest zo zijn. Met elkaar op een fijne manier afsluiten.
Mam is er maandag geweest met de bekende bakjes fruit en haring. Dinsdag werd mam om 1 uur gebeld. Ze is direct heen gegaan, heeft opa een uur pijn zien hebben en om 2 uur is hij overleden. Opa kneep in mams hand toen ze vroeg of hij merkte dat zij er was. Het ging snel, heel heel snel.

Het doet pijn, het doet echt pijn. Ik weet dat het nooit goed zal zijn. Ik heb er vrede mee, maar pijn doet het zeker. Mijn opaatje..

Vandaag werd hij teruggebracht naar zijn kamer toen wij er waren. Hij is vannacht gekoeld op een andere locatie. Nu blijft hij op zijn eigen kamer tot we naar het crematorium gaan. Morgen of vrijdag gaat de kist dicht, afhankelijk van de verkleuring. Dit weer is zo bepalend en onvoorspelbaar. Vandaag heb ik opa's handen gevoeld, ik heb hem geaaid zoals ik altijd deed en een hele koude kus op zijn wang geplaatst. Morgen of vrijdag nog eens.
'Het is goed opa'
'opaatje'
'deze handen krijg ik niet meer warm' - wat genoot opa er elke keer weer van als ik zijn handen in mijn handen nam om ze wat warmer te maken. 'weet je, je bent een lief kind'.

Opa, ik zal het je nooit meer horen zeggen maar ik ben en blijf je enige echte.
Alle extra tijd die we gekregen hebben, neemt niemand ons meer af.

30 mei 2018 - bewerkt op 30 mei 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Hammie
Hammie, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende