#Hoofdstuk 1. Deel 1.

Het was een regenachtige ochtend die bijzondere dag. De wind joeg de gevallen bladeren door de lucht. Het gaf een magisch effect op die donkere ochtend. Er was bijna niemand op straat. Alleen een paar mensen die met gebogen hoofd de wind probeerde te trotseren. Behalve hen zat iedereen veilig binnen. Bij een warm haardvuur, met een kopje thee of een kop chocomel. De vaders zaten rustig hun krant te lezen, de moeders waren warme kleren aan het breien voor hun kinderen en de kinderen waren spelletjes aan het spelen voor het warme haardvuur. Nee, zo perfect was dit dorp niet. Zoals in elk dorp waren er geheimen verborgen gehouden. Waren er onderwerpen waar niemand over sprak, maar waarover de spanning duidelijk voelbaar was als het toch een keer aan de orde kwam. Er waren onderling ruzies, waar iedereen van af wist, maar die mensen om wie het ging toch probeerde geheim te houden. Iedereen wist het, want iedereen roddelde erover. Er ging geen dag voorbij dat er niet geroddeld werd over hun zogenaamd lieve buren.

Triiiiiiiiing. De bel klonk hard in het stille huis van de Ravians. Het verbrak de stilte. Het bleef even stil in hun huis, toen plotseling Charlot de trap af kwam lopen met een hoge snelheid dat het bijna rennen leek. Haar lange golvende kastanjebruine haar wapperde heen en weer bij elke stap die ze zette. Ze snelde zich naar de voordeur zich afvragend wie er in dit weer naar buiten zou gaan om bij haar langs te komen. Ze haalde de voordeur van het slot af en opende de deur. Hij kraakte bij het openen, het was dan ook een oud huis. Zoals bijna elk huis in het dorp. Toen ze keek wie het was werd haar verbazing nog groter. Het was Jane. ''Jane! wat doe jij nou hier en nog wel in dit weer?'' zei ze verbaasd. ''Ik moet je iets vertellen!'' antwoorde Jane. ''Nou, kom snel binnen, zometeen ben je nog doorweekt.'' Jane stapte naar binnen en volgde Charlot door naar de woonkamer. ''Ga maar zitten, ik zet alvast een pot thee op het vuur'', zei Charlot. Jane glimlachte en ging zitten. Ze tikte met haar lange roodgekleurde vingernagels op de tafel, terwijl ze wachte op Charlot. Jane was een mooie vrouw. Ze besteede veel tijd aan haar uiterlijk. Ze droeg meestal een mooie, elegante en chique bloes, met een zwarte hoog op gesnooien, gestreepte zwarte broek eronder. Ze had haar lange blonde haren vast gepint op haar hoofd met een zwarte klip. Ze had ook meestal de bovenste 3 knopjes van haar bloes open. Wat zeer verleidelijk was voor de mannen. Daar tegen over had Charlot meestal een normale donker blauwe broek en een t-shirt aan. Ze zag daardoor zeer fragiel uit, want ze was heel erg slank.

Charlot kwam de woonkamer weer binnen met een dien blad met een pot thee, 2 kopjes, een suikerpotje en een melk kannetje. Jane keek haar glimlachtend aan. ''Ik heb iets heerlijks meegenomen voor bij de thee.'' zei ze en ze opende haar tas en haalde er een trommeltje uit. ''Heerlijke koekjes vers van de bakker!'' Charlot keek naar het trommeltje. Ze zette het dien blad neer en ging zitten. ''Wat is er nou zo belangrijk dat je in de weer naar me toe komt?'' zei ze. Jane, die even afgeleid was door de koekjes keek haar aan. Ze keek nu heel ernstig. ''Heb je al gehoord dat er een nieuw iemand in het dorp komt wonen?'' vroeg ze aan Charlot. ''Ja, dat heb ik gehoord, maar wat is daar zo erg aan?'' vroeg ze. ''Nou, volgens alles, is hij niet helemaal in orde. zei Jane op fluisterende toon, alsof hij hun op dit ogenblik aan het afluisteren was. "Hij?" "Ja, hij. Ik was gisteren bij Ann en die zij dat ze had gehoord van Sean dat het een man was. Volgens alles is hij familie van een verre vriend van Sean.'' antwoorde Jane. ''Aha, nou, ik ben benieuwd. Weet je ook waar hij gaat wonen? Toch niet in dat oude huis aan de rand van het dorp, he?'' vroeg Charlot. ''Dat weet ik niet, nog niet. Sean denkt dat hij wel in dat oude huis gaat wonen, maar er is nog niks zeker.'' Ze waren allebij even stil toen zei Jane ''Ik denk dat ik maar eens ga, ik moet nog spullen halen voor vanavond, ik heb een date, weet je nog?'' ''Ja dat weet ik nog wel.'' zei Charlot en ze lachte. Ze stond op en liep naar de voordeur, Jane volgde haar. ''Nou, veel plezier!'' zei Charlot en ze opende de deur. Jane stapte naar buiten en voordat Charlot de deur dichtdeed zei Jane ''Dat zal wel lukken.'' en ze knipoogde naar Charlot. Toen Jane wegliep glimlachte Charlot nog even en schudde haar hoofd. Toen deed ze de deur dicht.

The Writer