#Hoofdstuk 2. deel 3.
"Hallo, hallo, kom binnen." zei Olivier met een glimlach, hij stapte opzij en liet hun erin. Charlot en Jane bedankte hem vriendelijk en keken om zich heen. Ze waren er nog nooit binnen geweest en nu ze zo rondkeken moesten ze toegeven dat dat best jammer was.
Het was een prachtig ouderwets huis met allemaal versieringen en Olivier had het mooi aangekleed. In de hal stonden allemaal boekenkasten met boeken die minstens twee keer hun leeftijd waren. Olivier leiden hun naar de woonkamer en liet hun ook de keuken, eetkamer en bibliotheek zien. Het was zo mooi. Uiteindelijk zei hij, "Nou, het eten zal zo wel klaar zijn, Louisa was al vroeg begonnen met het klaar te maken." "Louisa?" vroeg Charlot. "Ohw, sorry, jullie weten natuurlijk niet wie dat is, dat is mijn dienstmeid. Ze kookt en maakt schoon voor me. Ze is erg aardig." antwoorde Olivier. Charlot keek hem even aan zonder iets te zeggen, in gedachten dacht ze, had ik maar een dienstmeid, maar ze zei maar niets en glimlachte uiteindelijk vriendelijk naar hem.
Een prachtige caramaltaart met chocolade overgoten en bedekt met heerlijke rode aardbeien stond hun aan te staren, hun te lokken met zijn heerlijke geur.
Olivier sneed de taart en gaf ieder van hun een groot stuk taart. Hij glimlachte naar hen en zei, "Dat is haar specialiteit, van Louisa, ze kan zo heerlijke gebakken maken." Charlot en Jane wisselden een blik met elkaar uit en keken naar hun bord, net nog, zaten ze helemaal vol van het avondmaal, maar nu waren ze haast gedwongen door hunzelf om wat plaats te maken voor dit heerlijke gebak. Ze aten het in stilte op en wisselden afentoe wat blikken met elkaar uit. Nadat ze klaar waren leidden Olivier hun naar de gastenkamer. Er stond een prachtige oude piano en in de hoek een bar, er was niet veel licht, hier en daar een lampje, wat voor een mysterieuze sfeer zorgde. Ook waren er zoals door het hele huis, kasten gevuld met boeken.
"Uhm...zei Jane aarzelend, waar is het toilet hier, vroeg ze zo beleefd mogelijk. Olivier glimlachte en riep Louisa, "Louisa, zou jij haar alsjeblieft het toilet even willen wijzen? vroeg hij vriendelijk, waarop Louisa knikte en Jane de kamer uitleidde. Zo bleven Charlot en Olivier samen achter. Olivier glimlachte naar Charlot en liep toen naar de bar. "Kan ik je een drankje aanbieden?" vroeg hij vriendelijk. "Uhm, ja is goed", antwoorde Charlot, "doe mij maar een wisky." Olivier goot haar het drankje in en gaf het haar, waardoor hij even, maar voor een seconde lang haar hand aanraakte. Er ging een rilling over haar lichaam, van haar hoofd tot haar tenen. Ze wankelde even en vermande zich toen. Helemaal in de war door het plotselinge rare gevoel zei ze even niets, tot Olivier haar vroeg of alles wel goed ging. Ze knikte en keek toen naar Jane die luidruchtig te kamer binnenkwam.
"Ohw, sorry, onderbrak ik iets?" zei Jane en ze keek hun tweeen achterdochtig aan. Ze liet een glimlach doorschijnen en zei toen, "Olivier het eten was werkelijk verukkelijk, had ik dat al gezegd?" "Olivier keek haar glimlachend aan en antwoorde, "Ja, al drie keer, maar ik hoor het graag, al moet ik die eer wel aan Louisa overdragen, zij heeft al het werk gedaan, ik heb alleen toegekeken en afentoe stiekem wat geproefd." en hij keek hun ondeugend en met pretoogjes aan.
Na nog even gekletst te hebben en ondertussen wat gedronken te hebben, was het tijd om te gaan. Het was al redelijk laat en morgen moesten Charlot en Jane allebij vroeg op om naar hun werk te gaan. Ze werkten allebij in een meubelzaak niet ver hier vandaan. Net een paar minuten rijden buiten het dorp.
Ze namen allebij afscheid van Olivier en bedankten Louisa nog voor het heerlijke eten en vertrokken toen samen.
TheWriter
Het was een prachtig ouderwets huis met allemaal versieringen en Olivier had het mooi aangekleed. In de hal stonden allemaal boekenkasten met boeken die minstens twee keer hun leeftijd waren. Olivier leiden hun naar de woonkamer en liet hun ook de keuken, eetkamer en bibliotheek zien. Het was zo mooi. Uiteindelijk zei hij, "Nou, het eten zal zo wel klaar zijn, Louisa was al vroeg begonnen met het klaar te maken." "Louisa?" vroeg Charlot. "Ohw, sorry, jullie weten natuurlijk niet wie dat is, dat is mijn dienstmeid. Ze kookt en maakt schoon voor me. Ze is erg aardig." antwoorde Olivier. Charlot keek hem even aan zonder iets te zeggen, in gedachten dacht ze, had ik maar een dienstmeid, maar ze zei maar niets en glimlachte uiteindelijk vriendelijk naar hem.
Een prachtige caramaltaart met chocolade overgoten en bedekt met heerlijke rode aardbeien stond hun aan te staren, hun te lokken met zijn heerlijke geur.
Olivier sneed de taart en gaf ieder van hun een groot stuk taart. Hij glimlachte naar hen en zei, "Dat is haar specialiteit, van Louisa, ze kan zo heerlijke gebakken maken." Charlot en Jane wisselden een blik met elkaar uit en keken naar hun bord, net nog, zaten ze helemaal vol van het avondmaal, maar nu waren ze haast gedwongen door hunzelf om wat plaats te maken voor dit heerlijke gebak. Ze aten het in stilte op en wisselden afentoe wat blikken met elkaar uit. Nadat ze klaar waren leidden Olivier hun naar de gastenkamer. Er stond een prachtige oude piano en in de hoek een bar, er was niet veel licht, hier en daar een lampje, wat voor een mysterieuze sfeer zorgde. Ook waren er zoals door het hele huis, kasten gevuld met boeken.
"Uhm...zei Jane aarzelend, waar is het toilet hier, vroeg ze zo beleefd mogelijk. Olivier glimlachte en riep Louisa, "Louisa, zou jij haar alsjeblieft het toilet even willen wijzen? vroeg hij vriendelijk, waarop Louisa knikte en Jane de kamer uitleidde. Zo bleven Charlot en Olivier samen achter. Olivier glimlachte naar Charlot en liep toen naar de bar. "Kan ik je een drankje aanbieden?" vroeg hij vriendelijk. "Uhm, ja is goed", antwoorde Charlot, "doe mij maar een wisky." Olivier goot haar het drankje in en gaf het haar, waardoor hij even, maar voor een seconde lang haar hand aanraakte. Er ging een rilling over haar lichaam, van haar hoofd tot haar tenen. Ze wankelde even en vermande zich toen. Helemaal in de war door het plotselinge rare gevoel zei ze even niets, tot Olivier haar vroeg of alles wel goed ging. Ze knikte en keek toen naar Jane die luidruchtig te kamer binnenkwam.
"Ohw, sorry, onderbrak ik iets?" zei Jane en ze keek hun tweeen achterdochtig aan. Ze liet een glimlach doorschijnen en zei toen, "Olivier het eten was werkelijk verukkelijk, had ik dat al gezegd?" "Olivier keek haar glimlachend aan en antwoorde, "Ja, al drie keer, maar ik hoor het graag, al moet ik die eer wel aan Louisa overdragen, zij heeft al het werk gedaan, ik heb alleen toegekeken en afentoe stiekem wat geproefd." en hij keek hun ondeugend en met pretoogjes aan.
Na nog even gekletst te hebben en ondertussen wat gedronken te hebben, was het tijd om te gaan. Het was al redelijk laat en morgen moesten Charlot en Jane allebij vroeg op om naar hun werk te gaan. Ze werkten allebij in een meubelzaak niet ver hier vandaan. Net een paar minuten rijden buiten het dorp.
Ze namen allebij afscheid van Olivier en bedankten Louisa nog voor het heerlijke eten en vertrokken toen samen.
TheWriter
17 feb 2010 - bewerkt op 17 feb 2010
- meld ongepast verhaal
Schrijver staat geen reacties toe.
- O 13 mrt 2010 #Hoofdstuk 2. Deel 4.
- O 17 feb 2010 #Hoofdstuk 2. deel 3.
- O 22 jan 2010 #Hoofdstuk 2. Deel 2.
- O 13 dec 2009 #Hoofdstuk 2. Deel 1.
- O 10 dec 2009 #Hoofdstuk 1. deel 4.
- O 20 nov 2009 #Hoofdstuk 1. Deel 3. ( 1 )
- O 09 nov 2009 #Hoofdstuk 1. Deel 2.
- O 27 okt 2009 #Hoofdstuk 1. Deel 1.