Inemotionia

Na een top vrijdagavond met een liter bier en een cocktail, kwam ik zaterdagochtend tot de conclusie hoe gelukkig ik was. Muziek door de speakers van sundaychill op slam.fm, de boel de revue laten passeren met mijn liefje in mijn achterhoofd. Om vervolgens in de avond in een bodemloze put aka leegte te vallen. Ik heb dat vaak eigenlijk. Die intense emoties gevolgd door leegte. Het lijkt alsof ik een junkie ben van mijn eigen emoties. Het kan onmogelijk mijn vrije keuze te zijn om die leegte te voelen. Ergens is dat door mijn jongere jaren zo tot stand gekomen in combinatie met mijn genetica. Ik hoor weleens mensen vertellen over hoe ze XTC gebruiken en hoe ze de volgende dag zich echt hartstikke waardeloos voelen, soms zelfs met zelfmoordneigingen. Nu moet je je voorstellen als je dat elke dag hebt. Tegen drugs is het makkelijker te zeggen dat je het gematigd moet gebruiken, alsniet sporadisch. Hoe kan ik echter tegen mezelf zeggen dat ik gematigd moet voelen? Dat is onmogelijk. Tenzij ik medicijnen ervoor gebruik, wat het hele gedoe door bovenstaande nogal ironisch maakt. Ik kan alleen zeggen dat ik weet dat ik me nu voel zoals ik me voel en wat daar voorafgaand is gebeurd, om het vervolgens te nemen zoals het is. Ik kan ook tegen mezelf tijdens een euforische staat zeggen dat ik me erna ontzettend rot ga voelen. Zoals ik nu doe. Leegte en depressie. Omdat niks me nu even kan boeien. Alle herinneringen die ik heb gemaakt, who cares. Dat ik over een paar dagen L weer ga zien, who cares. Eigenlijk heb ik totaal geen zin om haar te zien, of überhaupt iemand. Inclusief mezelf. En A doet me momenteel ook niet zoveel.

Morgen zal het wel weer over zijn.
30 nov 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Ferdinando
Ferdinando, man, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende