Dromen over L

Ik droomde over jou. Maar ik droomde ook over God, een engel met gouden vleugels. En de duivel, die de wereld onder lava kon bedelven. We zouden een team opzetten om de duivel proberen tegen te houden, maar daar moest jij bij horen. Toen ik je benaderde (eigenlijk zonder het expliciet te vragen), werd je emotioneel. Uiteindelijk besloot je het om het nog een keer te proberen, tussen jou en mij. Maar ik werd niet eens meer vrolijk of gelukkig. Ik was verdrietig. Ik wilde zelf misschien niet eens meer. Teveel pijn, frustratie en verdriet. Het was duidelijk dat ik er niet meer in geloofde.. Ik wist misschien niet eens meer wat het bij jou betekende; het nog een keer proberen.

Toen ik wakker werd, bleef je in mijn hoofd. Ik bekeek je foto's op Facebook. Mensen die je kende, die je wellicht niet meer spreekt. Mensen die op jouw tijdlijn jou feliciteerden voor je verjaardag. Totaal geen reactie. Geen wederkerigheid.

Het zou me niks doen als ik zelf niet behoorde tot jouw verleden. Maar zoals jij op zoek gaat naar mooie momenten, ben ik op zoek naar mooie mensen die bij me blijven, mij niet verraden. Ik snap dan ook niet waarom ik voor jou ooit gevallen ben, waarom ik mezelf zo heb laten gaan. Jij bent iemand van de breedte, ik ben iemand van de diepte. Een diepte die er niet bij jou is. En ik heb ook niet de breedte die je zoekt. Ik ben geen allemans-vriend, ik ben slecht in het onderhouden van sociale contacten. Ik ben alleen maar goed in het leven voor, naar en naast degene die mijn hart heeft uitgekozen. Ik hou van diepte, details, uitbreidingen, ontplooiing. Ik ben een analytisch specialist, niet een jack of all trades. Daarom is het zo makkelijk om jou te beschrijven, ik denk na over jou, wie je bent, wat je doet, waarom, hoe. En alle dingen die ik kan opnoemen vond ik ooit zo leuk aan jou, omdat ik het fijn vond dat ik je leerde kennen. Ik vond het fijn om te zien wie jij bent en alsnog te kunnen denken en voelen dat jij voor mij het helemaal was.

Al die dingen zijn hetzelfde gebleven, je bent niet veranderd. Maar je hebt me verlaten en dan doet alles wat ik over jou denk en voel pijn. Ik moet er niet aan denken dat de glimlachen en knuffels nu voor die andere is. Ik moet er niet aan denken dat jij samen met een ander de lakens bevuilt, samen doucht en je jouw handdoeken geeft aan hem zodat hij zijn lichaam ermee kan afdrogen. Ik moet er niet aan denken dat je alle dingen die je met mij deed, nu met een ander doet. Ik kan niet eens meer jaloers zijn. Jaloezie doet je branden, het maakt je verschillig. In tegenstelling tot dat, brand ik steeds een stukje minder en gaat er steeds een stukje dood in mij. Misschien hetzelfde stukje, misschien steeds een ander.