Dromen komen uit (dromen over L. deel II)

Gisteren sprak ik L aan de lijn. Ze belde mij de dag daarvoor, maar ik was niet bereikbaar. Ze wilde mij een paar dingen zeggen, maar bedacht zich eigenlijk dat het misschien niet zoveel uitmaakte. Eén van haar punten was dat het niet uit het oog uit het hart was. En ook al liet ze niks van zich horen, dat het niet betekende dat ze me niet op momenten miste. Daarnaast zei ze dat ze heel veel om mij geeft en dat ik veel voor haar betekende. Ze begon te huilen aan de telefoon, mij vertellende dat ik gelijk had over karma en dat het inderdaad heel veel pijn deed als iemand je opeens liet vallen. Ze bood haar excuses aan. Tegelijkertijd zei ze dat ze me niet kon bieden wat ik wilde. Ik werd boos. Eigenlijk om zo'n beetje alles wat ze zei. Het waren immers enkel woorden en dat wilde ik niet. Ik wilde daden. Als ik daadwerkelijk wat voor haar betekende, dan moet ze dat de aankomende tijd maar laten zien. De balans was scheef en dat moest ze maar zien te compenseren. En normaal omgaan met elkaar kon ze op haar buik schrijven. Ze mocht van mij maar met de buurman normaal omgaan, niet met mij - daar vond ik mezelf teveel waarde voor hebben.
Aan het einde van het gesprek vroeg ze aan mij of ze even kon nadenken over het gesprek. Of ze wilde dat ik haar volledig uit mijn leven bande of dat ze, zoals ik dat wilde, een diepgaande band met haar zou aangaan. En daarmee bedoelde ik vooral niet zomaar laten vallen, gewoon elkaar behandelen als 2 mensen die echt om elkaar geven en niet als een straathond gewoon een trap kan geven wanneer het uitkomt. Of de seksuele intimiteiten daar bij kwamen kijken, dat liet ik maar even in het midden. Ik wist het zelf namelijk niet. Ik was immers alweer gegroeid in mijn semi-open relatie met A. Ook al had ik met A. afgesproken dat zij alleen met D naar bed mocht en ik alleen met L, intiem zijn met L zou mijn groei richting A. benadelen. Enfin, ze vroeg of ik met haar samen die avond kizomba wilde dansen.
'Ga jij maar eerst even denken over ons gesprek en dan zien we wel.'

En gisteravond zagen we elkaar dus. Ik kwam verlaat binnen en ze danste al met iemand. Vervolgens benaderden we elkaar en gingen we dansen. Hoewel ze technisch erg is achtergebleven, was mijn gevoel er nog enigszins. Op de achtergrond. Na een paar nummers vroeg ze of ik wat wilde drinken. (Een vrouw die mij een drankje aanbood, dat vond ik altijd al erg aantrekkelijk.. L. had daar een handje van). Na een korte avond, gingen we samen naar buiten, waar we vervolgens toch maar met elkaar gingen zoenen. Mijn gevoel was anders die avond. Het deed me niet heel veel, maar het zat mij ook niet in de koude kleren. Ik stelde voor om volgende week maar mijn nieuwe kamer te bezichtigen. Ze stemde in. Na nog wat gezoen stapte ze op de fiets en ging naar huis. Sindsdien zit ze in mijn hoofd.

Wat moet ik hiermee? Of beter gezegd, wat doe ik hiermee? Dit was duidelijk wederom WEER een kans om op te pakken waar we waren gebleven. Normaal zou ik heel blij zijn, maar ik heb er een dubbelzijdig gevoel bij.. Hoe kan ik dit weer open combineren met A. zonder dat mijn relatie met A hieronder gaat lijden? Ook al is het geen vreemdgaan in het geval van L., ik voel me duidelijk bezwaard om iets te doen. Maar of het bezwaar sterk genoeg is? Ik weet niet hoe ik me ga voelen als ik weer richting L toe ga trekken. Ze is immers niet te vertrouwen.

Pfff.. hoofdpijn.