Je enige liefde
Ik schrijf veel over emotie, veel verschillende emotie. Ik voel ook een hele hoop. Dan denk ik dat ik eindelijk heb ontdekt wat het probleem is, waar ik diep van binnen last van heb. Hoe ik het op kan lossen..
Vanmiddag had ik een druk schema. Ik dwaalde tijdens de lange autoritten af in mijn gedachten. Naar een prettig moment met die speciale jongen. Zonder de lading van al het nare wat gaande is, dat ik hem ben kwijt geraakt omdat ik niet goed genoeg was.
Een herinnering, ik zat naast hem in de auto. Ik keek naar hem, dat deed ik graag. Hij maakte een grapje, waarop ik antwoorde dat ik graag naar hem keek, hij reageerde verbaasd. Ik was verbaasd dat hij verbaasd was.
Terug naar dat moment dat ik naar hem keek, ik weet nu dat ik zielsgelukkig met hem had kunnen zijn als hij voor mij had gekozen. Samen de wereld in, ik had het gekund. Ik was heel erg verliefd. Het was niet bevestigde liefde. Ik kon mij natuurlijk niet geven zolang hij dat ook niet zou doen. Ik was meestal sterk, en hield me groot, nuchter, liet het niet merken. Of probeerde dan...
Daar zit de pijn, want ik voelde iets wat ik nog nooit, ook in mijn vorige relatie niet, had gevoeld. Met hem had ik mijn leven kunnen delen. De 'perfecte' liefde, je enige liefde.
Misschien was voor mij kiezen te spannend, of was ik het echt niet waard.
Hoe dan ook, er van leren doe ik niet graag. Het is negatief voor mezelf. Ik weet nu wel dat liefde er in zit voor mij, maar vooralsnog alleen voor mij, zo ontzettend bang om alleen achter te blijven. Ik kan het niet uitspreken of er zelfs aan denken.
Hij had het niet mogen zijn, ook al waren beloftes gemaakt. Het heeft mijn hart gebroken. Op dit moment weet ik niet wat ik ermee aan moet dus ik voel nog maar even niet wat ik echt diep van binnen voel. Ik hoop.. ik hoop... ik mag denk ik niet hopen.
Vanmiddag had ik een druk schema. Ik dwaalde tijdens de lange autoritten af in mijn gedachten. Naar een prettig moment met die speciale jongen. Zonder de lading van al het nare wat gaande is, dat ik hem ben kwijt geraakt omdat ik niet goed genoeg was.
Een herinnering, ik zat naast hem in de auto. Ik keek naar hem, dat deed ik graag. Hij maakte een grapje, waarop ik antwoorde dat ik graag naar hem keek, hij reageerde verbaasd. Ik was verbaasd dat hij verbaasd was.
Terug naar dat moment dat ik naar hem keek, ik weet nu dat ik zielsgelukkig met hem had kunnen zijn als hij voor mij had gekozen. Samen de wereld in, ik had het gekund. Ik was heel erg verliefd. Het was niet bevestigde liefde. Ik kon mij natuurlijk niet geven zolang hij dat ook niet zou doen. Ik was meestal sterk, en hield me groot, nuchter, liet het niet merken. Of probeerde dan...
Daar zit de pijn, want ik voelde iets wat ik nog nooit, ook in mijn vorige relatie niet, had gevoeld. Met hem had ik mijn leven kunnen delen. De 'perfecte' liefde, je enige liefde.
Misschien was voor mij kiezen te spannend, of was ik het echt niet waard.
Hoe dan ook, er van leren doe ik niet graag. Het is negatief voor mezelf. Ik weet nu wel dat liefde er in zit voor mij, maar vooralsnog alleen voor mij, zo ontzettend bang om alleen achter te blijven. Ik kan het niet uitspreken of er zelfs aan denken.
Hij had het niet mogen zijn, ook al waren beloftes gemaakt. Het heeft mijn hart gebroken. Op dit moment weet ik niet wat ik ermee aan moet dus ik voel nog maar even niet wat ik echt diep van binnen voel. Ik hoop.. ik hoop... ik mag denk ik niet hopen.
04 nov 2017
- meld ongepast verhaal
-
Mydiary27
zondag 05 november 2017 16:51
Don't worry meid, neem vooral de tijd om over die jongen heen te komen. Er komt vanzelf weer iemand op je pad, aangezien je nog maar (als het klopt) 19 jaar bent!
-
Unknownperson
dinsdag 07 november 2017 18:33
Mag ik je als eerst vragen wat je naam is? Ik volg je al een tijdje, en zoals mijn vorige reacties. Geef het tijd, al duurt het 1 jaar of al duurt het 10 jaar, misschien zijn jullie elkaar wel op het verkeerde moment tegen gekomen, en wou hij wel maar was hij er zelf nog niet klaar voor!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 mei 2019 leven, waar nu weer heen?
- O 07 apr 2019 Ik ben gewoon genoeg
- O 25 mrt 2019 Het moest niet zo gaan, maar deed het wel
- O 20 mrt 2019 Even niet
- O 06 mrt 2019 † Opa † ( 5 )
- O 11 feb 2019 Waar de spijt geen verschil meer zal maken
- O 29 jan 2019 De ruzies waar we niet uitkomen
- O 08 jan 2019 Tijd om te slapen
- O 03 jan 2019 Terug van weggeweest ( 1 )
- O 07 dec 2018 Het is zo slecht niet
- O 20 nov 2018 Zo zal het gaan
- O 13 nov 2018 Als het morgen voorbij is
- O 08 nov 2018 Ik vertrek ( 2 )
- O 30 okt 2018 Iemand zo erg missen
- O 28 okt 2018 Afkicken van Ritalin