Terug van weggeweest
Ik was er even niet. Letterlijk misschien ook even niet, uitgecheckt aan alles wat constant was. Ik voel de behoefte niet toe te lichten wat gebeurd is, misschien heb ik nog woorden om toe te lichten wat wel gebeurd.
Ik heb weer last van mijn angststoornis, ik heb paniekaanvallen. Ik heb weer depressie symptomen.
Ik vecht er tegen maar wanneer je beseft dat je tegen jezelf moet vechten is de strijdbijl ophouden veel zwaarder. Woorden om er een expressie aan te geven zijn er niet. De vraag die blijft terug komen, is dit het begin van het nieuwe einde? Gaat het opnieuw gebeuren, zelfs nu ik het mij besef, dat het toch gaat gebeuren?
Ben ik wel wie ik denk dat ik nu ben.
Ik ga toegeven, het verhuizen is zwaarder dan ik had verwacht, liefdesverdriet is ook niet in een dag of een week weg, het barre weer helpt niet mee.
Als ik opschrijf of denk aan alles wat nu tegenzit draait mijn maag zich om, want ik vind het zo'n onzin... Ik wil gewoon dat het weg gaat ik kan niet meer ik ben er heel erg klaar mee.
Ik wil niet de rest van mijn leven met dit ongeluk rondlopen. Maar wat als dit is wie ik ben, is het dan een kwestie van jaren tot ik het opgeef?
'k verdien ook iemand die van mij gaat houden' die houdt mij nu op de been, maar voor hoe lang?
Ik heb weer last van mijn angststoornis, ik heb paniekaanvallen. Ik heb weer depressie symptomen.
Ik vecht er tegen maar wanneer je beseft dat je tegen jezelf moet vechten is de strijdbijl ophouden veel zwaarder. Woorden om er een expressie aan te geven zijn er niet. De vraag die blijft terug komen, is dit het begin van het nieuwe einde? Gaat het opnieuw gebeuren, zelfs nu ik het mij besef, dat het toch gaat gebeuren?
Ben ik wel wie ik denk dat ik nu ben.
Ik ga toegeven, het verhuizen is zwaarder dan ik had verwacht, liefdesverdriet is ook niet in een dag of een week weg, het barre weer helpt niet mee.
Als ik opschrijf of denk aan alles wat nu tegenzit draait mijn maag zich om, want ik vind het zo'n onzin... Ik wil gewoon dat het weg gaat ik kan niet meer ik ben er heel erg klaar mee.
Ik wil niet de rest van mijn leven met dit ongeluk rondlopen. Maar wat als dit is wie ik ben, is het dan een kwestie van jaren tot ik het opgeef?
'k verdien ook iemand die van mij gaat houden' die houdt mij nu op de been, maar voor hoe lang?
03 jan 2019
- meld ongepast verhaal
-
*M*
vrijdag 04 januari 2019 01:48
Fijn dat je er weer bent. Hoe je dat in gang kunt zetten, dat weet ik niet want dat is voor iedereen verschillend denk ik, maar: begin met van jezelf te houden. Misschien kun je stoppen met jezelf afkeuren als je in een spiegel kijkt bijvoorbeeld en zeggen 'ik hou van je'. Beetje onwennig waarschijnlijk in het begin maar het kan de start zijn van een goed gevoel bij jouw eigen spiegelbeeld krijgen. Jij bent als eerste vooral jouw eigen liefde waard.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 sep 2023 We zoeken allemaal
- O 24 mei 2021 <>
- O 17 mei 2021 Wat ben ik
- O 16 mei 2021 Depressie relapse?
- O 09 mei 2021 Ik ben hier al zo vaak geweest
- O 08 jan 2020 het leven begint weer ( 1 )
- O 06 dec 2019 Het is veel ( 1 )
- O 26 nov 2019 Let's do it
- O 16 nov 2019 Ik geef mij gewonnen ( 2 )
- O 11 nov 2019 Nog even stil
- O 03 nov 2019 Hou vast hoor
- O 04 sep 2019 Easy ( 1 )
- O 05 aug 2019 Fundamenteel jezelf in de weg zitten ( 1 )
- O 09 jul 2019 Zal het ooit over gaan?
- O 13 jun 2019 <><>