Kankerzooi
Onrust. Sinds zaterdag ben ik weer erg onrustig. Na mijn oma's verjaardag ging ik met vriendinnen wat drinken maar mijn ademhaling zat hoog en ik kon niet goed ontspannen. Tot ik het ze gezegd had, nadat een vriendin had gevraagd of t wel ging.
Mijn oom is terminaal, heeft wellicht nog een jaar te leven, wellicht minder. Of hij hoort bij de 2% die langer leeft. Nu heb ik niet veel met deze oom, nooit gehad. Wel met mijn nichtje, die ik nauwelijks spreek of zie maar die toch altijd mijn rare nichtje is geweest. Het nichtje dat ik liet eten, lachen en praten. Het nichtje waar ik echt wel om geef, altijd al gedaan ook al waren we zo verschillend als dag en nacht. Het nichtje dat al zo ontzettend veel problemen heeft gehad met zichzelf, van kleins af aan. Die zichzelf net eindelijk een beetje op orde heeft. Een leuke studie, vriendje, vrienden en vriendinnen om zich heen, een stuk socialer is geworden. Dat nichtje gaat nu haar vader verliezen binnen een jaar. Ik moest huilen toen ik het hoorde, zaterdag, op mijn oma's verjaardag. En sindsdien ben ik onrustig, heb ik het gevoel van fuck it, doet niks me echt meer wat. Terwijl ik ondertussen wil schreeuwen, rellen, alles kapot trappen, krijsen, mezelf naar de getver helpen, alles. Het doet me meer dan ik denk. Ik ben boos, vind t verdomme oneerlijk en weer sta ik compleet machteloos.
Kanker, het is inmiddels een woord in mijn dagelijkse vocabulaire lijkt wel. Zelfs de man die niet rookt en gezond leeft, krijgt een tumor in zn hoofd waardoor hij binnen een paar maanden zn gezin moet verlaten. Kanker, niet meer aan te ontkomen. Ik weet niet meer wat ik kan doen. Ja, ik heb me nichtje natuurlijk gezegd dat ze een keer bij me langs moet komen, dat leek haar ook erg fijn. Ik heb haar gezegd dat ze zichzelf echt moet uitspreken naar haar omgeving, dat doet ze zegt ze. Ze houdt zich thuis wel sterk, huilt voornamelijk als ze alleen is en probeert de momenten met haar vader zo leuk mogelijk te maken. Goh, herkenbaar.
Ik ben boos. Woedend. Het is verdomme oneerlijk. Kankerzooi.
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende