KOS 2008 hyves

Ik klik op een willekeurig iemand die zich gisteren lid heeft gemaakt van de 'Kos 2008 hyves'. Gelijk raak. Ik zie vrolijke foto's met als titel 'Kos 2008'. Ik zie dat het fotoboek van de onbekende persoon toegankelijk is voor iedereen. Voor onbekenden. Voor mensen die jou niet kennen en zomaar naar je foto's kunnen kijken. Ik heb absoluut geen kwade bedoelingen met de foto's van een ander, maar helaas zijn er altijd mensen die dat wel hebben. Vandaar dat mijn foto's alleen toegankelijk zijn voor vrienden. Mijn hyves-pagina is wel toegankelijk voor iedereen, ik snuffel tenslotte ook zomaar op de pagina van een ander. Niets mis mee toch?

Ik bekijk de foto's van de persoon en zie op iedere foto vrolijke gezichten. Ik herken de stranden, zelfs het hotel. Ik maak op uit een krabbel van gisteren dat deze persoon nog maar net terug is! Ik bekijk de foto's opnieuw. Nog twee weken en cindy en ik zitten daar ook weer. Alsof we nooit zijn weggeweest. Ik heb zo'n zin in die sfeer, in de gezelligheid en in de rust. Ik klik een foto aan waar de persoon met een groepje zit te eten. Even komen de gezichten mij bekend voor, maar dat zou toch té toevallig zijn?

Ik klik verder en kom bij een foto waar haar vriend (vermoed ik) op de foto staat met iemand die ik wel direct herken. 'Joost en Nikos' heeft de foto als titel. Mijn hart gaat tekeer. Nikos trekt een gekke bek en draagt kleren die hij vorig jaar ook vaak droeg. Hij draagt alleen een andere ketting en in zijn haar zit nóg meer gel dan andere jaren. Eigenlijk vind ik hem er niet zo goed uitzien. Ouder, een beetje moe en misschien wel ongelukkig. Nog nooit heb ik bij iemand een foto gevonden waar Nikos ook op stond en nu klik ik zomaar op iemands hyve, diegene heeft ook nog eens haar fotoboek toegankelijk voor iedereen en ik weet nu dus dat hij er is, straks over twee weken. Gewoon weer.. voor het vierde jaar zullen wij elkaar zien.

Nikos en ik hebben leuke dingen meegemaakt, maar vorig jaar was niet zo fijn als andere jaren. Hopelijk kunnen we nu gewoon normaal communiceren. Gewoon praten met elkaar over hoe het gaat, misschien als 'vrienden'. Spannend wordt het wel, want ik gok dat hij weer bij de club werkt, net als alle jaren hiervoor. Het moet een magisch moment zijn op het moment dat wij de club in komen lopen en Nikos kijkt op. Hij herkent mij, direct. Hij zal schrikken, lachen en ik zal juist door díe lach worden geraakt.

Begrijp me goed, ik heb absoluut geen verkeerde bedoelingen. Ik ben zwanger en gelukkig met Arnout. Ik wilde helemaal niet naar Kos gaan dit jaar. Ik kan alleen niet doen alsof er nooit iets gebeurd is tussen Nikos en mij. Wij hebben het leuk gehad, genoten van ieder moment. Ik ben zo blij met dit kleine wonder in mijn buik, het is goed nu. Kos is een gedeelte van mijn leven. Een klein gedeelte, dat wel. Een eigen leven, iets alleen van mezelf. Ik zal die momenten en dus ook de momenten met Nikos nooit vergeten. Ik weet nog wel dat ik zo verdrietig was toen we het eerste jaar naar huis moesten. Ik was zo bang dat ik Nikos nooit meer zou zien, ik was verliefd op hem. Ik voel nu niets meer, alleen de spanning, maar dat lijkt me logisch.