You're pregnant...

Een glimlach van oor tot oor, de twinkeling in beide ogen, jouw opgeheven hoofd. Met een complete vlindertuin in mijn buik, een beetje verdoofd sta ik voor je. De adrenaline stroomt door mijn lijf. Jouw ogen blijven die van mij doordringend aankijken. Een paar seconden blijven we zo staan. Ik een paar meter van jou vandaan, jij inmiddels leunend tegen een boom. Een film zou ik voor dit moment stilzetten om dit krachtige gevoel zo lang mogelijk vast te houden. Even wordt ons magische moment verstoord door een voorbijganger, maar al gauw keert de stilte en rust terug. Althans, mijn hart gaat nog steeds als een razende tekeer. Het is donker buiten, toen ik vertrok uit de club was het net half drie. Opweg naar mijn hotel liep jij mij tegemoet.

Een zuchtje wind aait mijn armen en benen. Mijn rokje wappert voorzichtig heen en weer. In de verte klinken de bassen als de deur van de club steeds even open en dicht gaat. "hey" zeg je zacht. "hey' zeg ik zachtje terug. Mijn vermoeidheid van net maakt in één klap plaats voor een ongekende energie. Ik kijk een beetje verlegen van jou naar de grond en weer terug. Langzaam loop je naar me toe en voor ik het weet neem je mij in de armen. Even was ik vergeten hoe beschermend dat altijd voelde. De aanraking voelt vertrouwd en intens. "Hey baby" fluister je in mijn oor en je kust me. De aanraking in mijn nek doet me even rillen. "You're here again" zeg je een beetje verbaasd. En net zo verbaasd laat ik mijn antwoord klinken. "Yes.. you're here again too" terwijl ik al lang wist dat jij er zou zijn.

Het ijs is gebroken. Je laat me weer los en de tijd loopt weer net zo snel als voor het moment dat ik jou tegenkwam. Vanaf dat moment leek alles even in slowmotion te gebeuren. Je vraagt me waar ik heen ga en wat ik alleen op straat doe op dit tijdstip. Het is maar een klein stukje vanaf de club naar het hotel, dus ik vond dat dat best alleen te doen was. "You're crazy" zeg je een beetje boos, legt een arm om me heen en samen lopen we richting het hotel. Tenminste, jij duwt me in de richting van het hotel waar we andere jaren zaten. "Wait" zeg ik en ik begin te lachen. Ik wijs naar de andere kant van de straat en je begrijpt dat we een hele andere kant uit moeten. Gearmd lopen we rustig richting het hotel. De aantrekkingskracht is duidelijk nog aanwezig. Ik denk dat die er zelfs nog zal zijn als wij elkaar over veertig jaar nog eens tegen zullen komen. Het voelt heerlijk en ik besef dat ik dit gevoel gemist heb. Zelfs vorig jaar is het gevoel niet meer zo intens geweest als onze allereerste momenten in 2005.

"You're pregnant isn't it?" Ik schrik van jouw vraag. Misschien ben ik te naief om te denken dat niemand het nog zal zien, maar het is nu eenmaal te zien. Zeker in de outfit die ik vanavond draag. Ik ben trots op mijn (nu nog kleine) buik en op het wondertje dat daarin groeit. "You're a little bit fat" zeg je er lachend achteraan. Het spottende dat klinkt in jouw stem komt me ook bekend voor, maar ik lach mee. "Yes I am pregnant" zeg ik. "Wow"

Nikos kust me op de wang en draait zich om. "See you tomorrow at the beach" zegt hij en loopt weg. Ik kijk naar hoe hij vluchtig de straat oversteekt en uit mijn zicht verdwijnt. Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest. Kos is mijn tweede leven, mijn tweede ik.



* Eind juli vertekken we weer naar Kos, we zullen zien hoe de daadwerkelijke eerste ontmoeting dit jaar zal verlopen *