Kwakzalvers

Zojuist kreeg ik een boek onder ogen uit de schier onuitputtelijke bron van de New Age zelfhulpboeken. Dit verleidde mij er toe hier toch maar eens enige woorden aan te wijden.
Op de kaft van het boek las ik: “Elke droom wordt een realistisch doel, als men er echt in gelooft en hard voor wil werken.” Dit is, kort door de bocht, de grootste onzin die ik in lange tijd gelezen heb van deze oplichters en charlatans. En wel hierom.

Het is simpelweg niet waar dat je alles kunt bereiken op doorzettingsvermogen en wil. Je komt er een eind mee, maar uiteindelijk zijn er meer factoren. Zowel sociaal als persoonlijk.

Als ik geboren word in een arm dorp in Senegal en geen onderwijs heb, is de kans klein dat ik ooit in staat zal zijn een geniaal wetenschapper te worden, tenzij ik het geluk heb er weg te komen op relatief jonge leeftijd. Als ik een Jood ben ik Iran zal ik niet snel een politieke zwaargewicht worden.

En dichter bij huis: de aangeboren kenmerken. Ik wil graag een groot romanschrijver zijn, de nieuwe Marquez of Coetzee, misschien zelfs wel Shakespeare of Dostojewski. Ik wil het graag, en ik ben bereid er hard voor te werken. Toch is dat niet genoeg als ik het talent niet bezit. Met een IQ van 80 wordt je nooit de nieuwe Einstein, met x-benen en een zwakke rug zul je nooit de Marathon winnen. Laten we eens eerlijk zijn: niet iedereen kan alles bereiken.

Idols is een goed voorbeeld: iedereen schijnt te denken dat hij of zij een speciaal talent bezit, maar hoeveel kunnen er echt zingen? Vijf procent? Niet meer. En allemaal geven ze de jury de schuld. Waar is hun zelfbeeld? Het kenmerk van een speciaal talent is nu net dat het speciaal is. We willen allemaal uitblinken als Filmster, Muzikant of Sportman, maar het is slechts voor weinigen weggelegd. De meesten van ons, mijzelf incluis, behoren tot de gevreesde middelmaat.

Het woord zegt het ook eigenlijk al: middelmaat. Het gros van het volk. En we kunnen het maar beter accepteren: wij zijn niet speciaal. Iemand met het syndroom van down kan een prima fijn en betekenisvol leven leiden, maar hij zal nooit ergens in uitblinken.

Er is echter nog een tweede negatief aspect aan het hele idee. Immers, als je alles kunt bereiken door hard werken, dan heb je dus gewoon niet genoeg je best gedaan als je faalt. En dat is een harde conclusie. Daarin zie ik niets positiefs, heren zelfbenoemde positivo’s.

De ware truc zit hem er niet in om je verborgen talent te vinden, of om uit te blinken ergens in. De ware truc zit hem er in om je eigen beperkingen te accepteren. Wij zijn middelmatig, en daar is niets mis mee.


17 jun 2009 - bewerkt op 09 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Wolfe Tone
Wolfe Tone, man, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende