Leven na executie
Over dat je leven snel gaat gesproken. Hoe lang is het nu al weer geleden? Een week? Er kwam iets tussendoor waardoor ik plotseling geen reden meer had tot verzuipen in mijn gedachten. De straf die uitgevoerd zou moeten worden, waar sommigen op zaten te wachten, het zwichten, het breken, het lijden, is niet meer gebeurd en zal niet meer gebeuren. Wegkwijnen onder het verlies van een verlorene was toch al verloren.
Om de tegenstrijdigheid zichtbaar te maken: een ziel wint een plekje in het hart. Dan, volgt er het onvermijdelijke en je hebt om te gaan met een gradatie van rouw. Uren, dagen, weken, maanden en misschien wel een jaar blijven hangen aan de kledinghaak met net te veel grip. Hoe meer je het gemis dood denkt, samen met de realiteit, des te steiler wordt het pad naar de zon.
Ik kreeg misschien 4 uurtjes. Kreeg, nam ze niet. Het moment dat de Beul's bijl het blok raakte ben ik misschien enkele seconden onthoofd geweest. Ik ben goddelijk voor wat er na gebeurde.
Nu, zijn naam voorbij zien komen, zijn gezicht, het doet mij niets. Ik lieg niet, ik overdrijf niet, het is de eerlijke waarheid. Waarom dan toch? Ik heb iemand anders ontmoet en ik heb mijn handen er voor aan. Het hart van de op aard losgelaten, soms zielloze, mens is ondoorgrondelijk. Boven alles, ik voel me sterk.
Om de tegenstrijdigheid zichtbaar te maken: een ziel wint een plekje in het hart. Dan, volgt er het onvermijdelijke en je hebt om te gaan met een gradatie van rouw. Uren, dagen, weken, maanden en misschien wel een jaar blijven hangen aan de kledinghaak met net te veel grip. Hoe meer je het gemis dood denkt, samen met de realiteit, des te steiler wordt het pad naar de zon.
Ik kreeg misschien 4 uurtjes. Kreeg, nam ze niet. Het moment dat de Beul's bijl het blok raakte ben ik misschien enkele seconden onthoofd geweest. Ik ben goddelijk voor wat er na gebeurde.
Nu, zijn naam voorbij zien komen, zijn gezicht, het doet mij niets. Ik lieg niet, ik overdrijf niet, het is de eerlijke waarheid. Waarom dan toch? Ik heb iemand anders ontmoet en ik heb mijn handen er voor aan. Het hart van de op aard losgelaten, soms zielloze, mens is ondoorgrondelijk. Boven alles, ik voel me sterk.
03 mei 2018 - bewerkt op 03 mei 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 mei 2019 leven, waar nu weer heen?
- O 07 apr 2019 Ik ben gewoon genoeg
- O 25 mrt 2019 Het moest niet zo gaan, maar deed het wel
- O 20 mrt 2019 Even niet
- O 06 mrt 2019 † Opa † ( 5 )
- O 11 feb 2019 Waar de spijt geen verschil meer zal maken
- O 29 jan 2019 De ruzies waar we niet uitkomen
- O 08 jan 2019 Tijd om te slapen
- O 03 jan 2019 Terug van weggeweest ( 1 )
- O 07 dec 2018 Het is zo slecht niet
- O 20 nov 2018 Zo zal het gaan
- O 13 nov 2018 Als het morgen voorbij is
- O 08 nov 2018 Ik vertrek ( 2 )
- O 30 okt 2018 Iemand zo erg missen
- O 28 okt 2018 Afkicken van Ritalin