Mama

Nu is het mama. Mam heeft borstkanker. Vrijdag horen we precies wat voor soort en het verdere plan van aanpak, maar hoogstwaarschijnlijk moet het met een operatie verwijderd worden en dan nog wat bestraling voor de zekerheid. Dit hebben we afgelopen vrijdag gehoord, toen ze naar het ziekenhuis ging voor onderzoek aan haar linkerborst en thuiskwam met een "probleempje" in haar rechter. Dit moet ik toch maar even opschrijven van mezelf, want dat werkte ook wel goed met papa. Die verhalen heb ik een tijdje geleden gebundeld voor mezelf en dat is goed geweest.

Afgelopen vrijdag kwamen pap en mam thuis van het ziekenhuisbezoek. Geen moment had ik gedacht dat het iets ergs kon zijn maar zodra ze binnenkwamen wist ik dat ze borstkanker had. Met tranen haar verhaal gedaan en automatisch sprong ik in de positieve rol, wat voor mam heel erg fijn was. Het ziet er ook positief uit: het is nog erg klein, niet te voelen. Ja, wel balen dat we weer in die molen terecht komen, net nu pap een jaartje schoon is maar goed, het zij zo. Hierna gingen we met z'n tweetjes de stad in. We gingen voor een nieuwe beha voor mama (wat toch best gek was), cadeaupapier en een nieuwe spijkerbroek voor mij. Eenmaal in de stad kwamen we erachter dat we vergeten waren te eten, dus aten we nog gezellig een broodje en daarna zijn we glansrijk geslaagd op alle gebieden. Het was gezellig, we konden het er goed over hebben en de sfeer was positief en realistisch. We hadden afgesproken om op de terugweg broer mee naar huis te nemen, want die had gebeld dat hij bij ons kwam eten. Broer wist nog niets en mijn moeder zag er ook zwaar tegenop het hem te vertellen. Ik zag dat ze steeds zenuwachtiger werd naarmate we zijn huis naderden.

In de auto hoefde ze nog niets te zeggen, eenmaal thuis op de bank heeft ze 't verteld. Mijn broer en ik lijken redelijk op elkaar en ook hij leek het goed op te nemen, hoe hij het echt opneemt weten we niet. De sfeer was daarna ook gezellig en mijn moeder leek erg opgelucht. We gingen naar mijn tante om ons haar te laten knippen, tante wist ook van niets en dat wilde mama nog even zo houden want morgen gaan mijn opa en oma 2 maanden weg en ze wilt niet dat zij het weten. Blijkbaar zijn we goed in het doen alsof er niets aan de hand is, want ze hadden niets gemerkt en ook daar was het erg gezellig. Broer daarna weer naar huis gebracht en lekker naar bed, want de volgende dag moest ik vroeg op om op te passen. Ook dat was weer leuk, maar omdat ik de nacht daarvoor toch stiekem wel een ontladende huilbui in mijn bedje had gehad, was ik best leeg en had ik nogal dikke oogjes. Gelukkig leek m'n kindje daar geen last van te hebben. Daarna door naar mijn nichtje haar verjaardag (11 jaar alweer..); een groot feest natuurlijk. Broer was de DJ, ik hielp mee en ook mam was van de partij om de patat te bakken. Een en al gezelligheid met de kids en familie. De blik op mijn moeder is veranderd en toen ik even een rondje met haar danste dacht ik; verdorie. Sterke, lieve vrouw. Het is vreemd. Aan het eind van de avond, toen alle kids naar huis waren en wij nog met de familie gezellig een bakkie hadden gedaan, was 't tijd om naar huis te gaan. Ik was met m'n broer met mijn auto gekomen, dus we gingen ook met z'n tweetjes weg, pap en mam in hun auto apart. Nadat ik broer had afgezet bij z'n huisje ging ik nog even een drankje doen in de stad. Toen ik pap belde om dat te melden, zei hij dat 't misschien maar beter was, want thuis was het drama. Mam had zich toch niet langer in kunnen/willen houden en pap had haar zussen opgebeld om te vragen of ze langs wilden komen. Mam heeft het dus aan ze verteld. Gelukkig.

Zondag hadden we weer dag vulling want toen gingen we barbecueën bij een oom en tante waar we heel goed mee omgaan. Die wonen anderhalf uur rijden hiervandaan, we hadden nog de moeder van m'n oom die met ons meereed, gezellig. Mijn oom en tante wisten het al, die waren de eerste die gebeld werden, maar verder wilden mijn ouders niet dat de moeder van m'n oom het wist. Eenmaal daar aangekomen waren ook de zoon van mijn oom en tante met zijn vrouw en twee kleine kindjes (eentje van 2 en eentje van een paar maanden) er al. Superleuk, ik mocht die kleine vasthouden en lachen dat hij deed; heerlijk, zo'n kleine levende knuffel. Mijn neef en zijn vrouw weten het ook, maar omdat die moeder van mijn oom het niet mocht weten, spraken we er niet over. Af en toe een blik of achter in de keuken even een "He, kut he..". Ben blij dat we lekker buiten konden zitten en het er niet teveel over hadden. Mam heeft het er in de keuken met mijn tante en de vrouw van mijn neef nog even over gehad, dat was genoeg. Verder hadden we een heerlijke dag met een zonnetje, lekker eten en gezelligheid. Precies wat mama leuk vindt en nodig had. Toch had ik 's nachts in mijn bedje stiekem weer een harde huilbui.

Gister kwam ze thuis van haar biopsie. Al ging de biopsie niet door want ze kreeg toch een punctie, want die arts kon het niet helemaal goed vinden ofzo. Maar blijkbaar toch goed genoeg want ze hoefde niet nog een keer. Een heel vaag verhaal was het, maar het lullige was dat ze vrijdag ook al een punctie had gehad dus haar borst was nog erg gevoelig, vooral op die plek. Steun kon ze bij papa niet echt vinden, die zat te mopperen over het ziekenhuis (waar hij ergens ook echt wel gelijk in had, want mijn reactie was enigszins hetzelfde) in plaats van dat hij een arm over haar heen sloeg en haar troostte en bemoedigende woorden toesprak. Ik moest werken, maar gelukkig vond ze dag vulling in het bezoeken van opa en oma. Ze moest met oma naar haar broers graf (die is lange tijd geleden overleden) en ze moest oma's haar nog even verven voor ze wegging. Ik voelde me erg leeg, ik denk door de huilbui van de avond daarvoor en het troosten van mam, en dat werd pas aan het begin van de avond beter. Werk vrolijkte uiteindelijk wel op, maar toch minder snel dan ik had gedacht.

Vandaag kwam ik beneden, had ze muziek op haar ipod aanstaan (pap heeft heel lief muziek die zij mooi vind op zijn oude iphone gezet, zodat ze lekker muziek kan luisteren). Ik ging met broer naar opa en oma, zij ging mee. Was ook weer leuk, daarna ging ze naar de bioscoop met een vriendin. Superleuk vind ik dat nog steeds, doet ze eindelijk eens wat met iemand. Ik had ook met een vriendinnetje afgesproken. Een heel lief vriendinnetje die mij het meeste vertrouwen geeft, maar waarbij ik alsnog zo'n sukkel ben die vrij weinig uit zichzelf vertelt. Ondanks het grootste vertrouwen dat ze me geeft. Het liefst zou ik een keer goed losbarsten bij haar (en dan niet door een of andere sukkel die me laat zitten, maar met een goede reden zoals dit haha), gewoon omdat het zou moeten kunnen. Wie weet word ik ooit nog eens normaal . Ik bof toch wel met zo iemand . Eenmaal thuis hoorde ik van mam dat ze een leuke avond had gehad, top! De dinsdag is ook weer voorbij.

Morgen en donderdag moet ik weer werken, vrijdag heb ik onbeslist gelaten en dat snapte mijn "baas" ook heel goed. Misschien dat ik mam wel lekker ergens mee naartoe neem. Ik hoop dat mam voor morgen en donderdag ook een beetje dagvulling gaat vinden en dan is het zo vrijdag. De dag der uitslag. Geen idee wat we dan gaan horen en hoe ons dat gaat beïnvloeden, we gaan het zien.

We gaan het zien. Alweer.