Mijn negatieve motivatie

Dag lezers,

Daar ben ik dan maar weer.
Schrijf nu al voor de derde keer een verhaaltje, wat eigenlijk best knap is voor mij. Meestal ben ik zo'n persoon dat niet zo snel naar buiten kom, om over mn dagelijkse bezigheden te schrijven, en dan vooral over mn levensloop. Dat heb me in ieder geval wel goed gedaan, om hier te schrijven, dus daarom ook mn complimenten en de ontwerpers van deze site...

Ik zal nu wat vertellen over mn sporten waar ik nu al eigenlijk bijna een half jaar geen motivatie meer voor kan opbrengen... Ik zit ongeveer nu 15 jaar op, wat vroeger mn favorietste sport is, namelijk korfbal. Dat heb ik in de jeugd zeker heel leuk gevonden. Bijna elk jaar kampioen worden, en dat voor een cluppie dat geen eens een goede naam heb. Maar ongeveer toen ik 16 was, moest ik versneld naar het vlaggenschip van me cluppie genaamd Zaandam Zuid... Daar heb ik vanaf me 16e tot 19e in het eerste gezeten. Toen de commoties losbraken op mijn persoontje (lees mn eerste verhaaltje) had ik het al snel gehad, en dat geruchten snel gaan rondom deze sport, vooral al als je in de streek waar ik woon al 7 clubs in een omtrek van 15 kilometer zijn...
Toen ik daar besloot te vertrekken, wat eigenlijk ook wel weer geeïst is, besloot ik mn heil te vinden bij me nieuwe cluppie genaamd ZKV. Daar werd ik met open armen ontvangen. Daar begon ik in het 3e, omdat ik te laat was met aanmelden. Dus daar begon ik vrolijk te ballen, en heb ik veel kennissen/ vrienden opgedaan. Toen een paar van de Technische Commissie me zagen mocht ik al snel meedoen met het 2e, daar heb ik een paar belangrijke wedstrijden meegedaan, en af en toe belangrijke wedstrijden meegedaan waar bij we dan ook wonnen. Maar toen het eind van de buitencompetitie in zicht was, mocht ik de laatste buitenwedstrijd mee doen met het eerste. Ik zat al enorm te shaken. Let wel, ik kwam van een club die speelde in de 4e klasse, ZKV speelt op landelijk niveau in de overgangsklasse, dus dat was al een hele overstap...
En dus heb ik de hele zaalcompetitie in het eerste gezeten. Aan het eind was ik helemaal kapot, en zat ik in het 2e in de 2e veldcompetitie...
Aan het eind van de competities, had ik het ook helemaal gehad met het spelletje, maar ik wou het volgende seizoen aankijken of ik het nog wel leuk vond, maar dat was helemaal niet zo, en nu zit ik nog steeds met een jammerend gevoel te trainen. En dat komt allemaal omdat het effect van me vorige club zo erg heeft aangetast, zodat ik er geen zin meer in kreeg.

Me andere sport, is darten. Tenminste als je het als een sport wil zien. Wel altijd leuk, op TV kijken naar Barney en de andere bekende darters...
Maar ik zit dus nu bijna 3 jaar bij het zelfde team, en begonnen in de 4e divisie, het laagste aldus.
En in 2 jaar tijd zijn we dus 2 x kampioen geworden, en zitten dus nu in de 2e divisie. Maar ook dit seizoen heb ik weer niet de nodige motivatie om door te kunnen gaan naar het volgend jaar, maar degene met wie ik dart, zijn allemaal vrienden van me, waarbij ik op dezelfde club heb gezeten, dus ook korfbal...
Pijltjes gooien blijft altijd leuk, maar zo nu en dan, heb ik er echt schoon genoeg, en ben ik niet meer zo fanatiek als vroeger.

Ik wil dus, met allebei stoppen, om te kunnen kijken, of ik het zal missen... En als ik er sowieso mee kap, dan heb ik ook veel meer tijd voor me vrouwtje, en me kind...

Groetjes,

DartFather...

U JESSICA