More Days To Come

Ja hoor daar ben ik weer, terug van weggeweest...

Ik moest vanochtend naar het ziekenhuis samen met me meissie, om van alles te checken. We kwamen er aan om ff iets voor half 11 en werden gebracht door OpaCo...
OmaDien stond al buiten op ons te wachten. OpaCo ging weer weg omdat ie nog moest werken, maar als er iets was zal OmaDien bellen...
Wij liepen naar de kinderafdeling om ons aan te melden, waarna we vervolgens naar de wachtkamer werden gestuurd om heel even te wachten voordat we werden opgeroepen...
En nog geen 5 minuten later werden we naar de echoscopie gevraagd. Daar was een hele aardige zuster, die wel van lachen houdt, eindelijk!!!
Jess ging op het bed liggen en er werd gel over haar buik gespoten. En ja hoor, daar was de kleine weer helemaal in de foetus-houding met het koppie naar beneden. Het kind hield ook nog zn voetjes vast met dr handjes (waarom zn en dr, dan komen jullie er nog steeds niet achter )
Al snel was het klaar en kregen we nog ff 2 fotootjes mee. Toen moesten we weer ff wachten in de wachtkamer om een CTG te doen... Nog geen 3 minuten later werden we weer opgeroepen en moesten we de CTG ondergaan. Dat was alleen maar een half uur lang in een kamertje zitten en horen naar het hartje van de kleine... Het hartje klopte goed, want had een heel afwisselende klopping, tussen de 120 en 170...
Toen we daar mee klaar waren gingen we alsnog in de wachtkamer zitten, waar we vervolgens na 3 minuten naar de vroedvrouw moesten. Daar kregen we te horen dat het eindelijk ingeleid word, en wel te weten op 19 juli, als het natuurlijk niet eerder komt. Daar waren we wel erg blij mee. Alleen moest nog de dokter komen voor een inwendig onderzoek te doen. Na dat te hebben gedaan gingen we met opgeheven hoofd ff naar de cafetaria in het ziekenhuis en namen een appelgebakje en een colaatje...
Een uurtje later werden we weer opgehaald door OpaCo die ons naar de stad bracht waar we ongeveer 2 uurtjes op het terras hebben gezeten. In die tussentijd kwamen Sanne en Karlijne aan gevold door Iris, die alleen maar bleven praten over Papillion over haar suïcidaliteit. Later gingen we nog even de stad in om overal een beetje te kijken.
Uiteindelijk zijn we nu beland bij me schoonouders waar we hebben gegeten...

En nu begint de avond pas...

tot ooit, ik weet echt niet wanneer ik weer een berichtje zal typen...

Greetz,

DartFather