Modern leper
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Ik wens je goedemorgen, ik wens je goedenacht. Ik stuur je foto's van mijn plantjes en vraag je hoe het met je gaat. Maar nu houd ik er even mee op. Niet dat ik stop met aan je denken, ik vraag me af of dat ooit op zal houden. Maar het contact zoeken laat ik voor nu. Ik ben even klaar met het zorgen maken en om je denken. Met het naar je vragen en het voor tijden niets van je horen. Want ik houd teveel van je. Ik houd zoveel van je dat ik altijd bij je wil zijn, maar ik stoot steeds mijn hoofd tegen je te harde muur die je hebt opgebouwd. Steeds wanneer ik denk dat ik een gat geboord heb en contact met je kan hebben, is op een dag het gat weer gedicht. Dan duw je me weer van je af met je harde woorden en zie je mij niet. Je maakt mij aan het huilen en je merkt het niet. Je breekt mijn hart steeds opnieuw maar je weet het niet. Ik moet het je vertellen als je na dagen, weken stilte weer terugkeert en je zegt dan dat het je spijt. Maar het doet mij steeds zo pijn om niet gezien te worden zoals ik jou zie. Telkens denk ik dat het weer goedkomt, dat het voorbij zal zijn en dan gebeurt het opnieuw. Nu is het even genoeg. Ik neem een pauze. Ik houd niet op met van je houden, maar puur even met voor je zorgen. Als je weer terug bent, zien we wel weer verder. Misschien merk je het niet eens. Misschien mis je het niet eens. Dan is dit alleen maar beter.
Maar als je dan terug bent, kom dan bij me zitten en vertel me wat je allemaal gedaan hebt.
I must be a masochist to love a modern leper on her last leg
Morgenrood, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende