'Prachtig' Pasen

(Toch leuk dat er een stuk of wat mensen wél ingetrapt zijn)

De eerste zondag van april. Het is weer zo ver. Nadat ik in de loop van de week steeds meer en meer mensen heb moeten uitleggen waarom Goede vrijdag eigenlijk Goede vrijdag heet, wordt het Pasen. Natuurlijk niet voordat er op zaterdag nog een paar mensen opmerken: ‘Maar weetje wat ik nou zo vreemd vind hé? Goede vrijdag…’. Dat is al een grote reden om een hekel aan Pasen te hebben. Van die halfgare idioten die elk jaar weer met het grapje: ‘Ha, lekkere goede vrijdag als je geestelijk leider wordt gekruisigd’ aankomen. En elk jaar snappen ze weer niet waarom er zo verveeld gekeken word. Ach, sommige mensen zullen het nooit leren. Voor degenen die dit lezen en nog altijd niet iemand zijn tegengekomen die ze wél kon uitleggen waarom Goede vrijdag nou zo genoemd word: Sterf.

Pasen heeft tegenwoordig –net als Kerst- geen kloot meer met geloof te maken. Tja, op de publieke omroepen zullen zeer waarschijnlijk wel wat seniele, oude en kwijlende mensen een paar psalmen staan te blèren in een veel te grote, mooie kerk, maar verder ook niet. Dé reden ook dat ik rond deze tijd standvast het knopje ‘4’ indruk als ik de tv aanzet, zodat ik me niet hoef te ergeren aan deze schaamtevolle vertoning. Pasen had ooit iets te maken met de wederopstanding van een stoner op het eerste ontwerp van Birkenstocks, maar nu iedereen er langzaam maar zeker achter komt dat het verhaal helemaal nergens op slaat, veranderd het steeds meer in een ánder –eigenlijk net zo irritant- soort feest. Een familiefeest. Pasen is dé tijd van het jaar om samen te zijn. Want wie zijn familie het hele jaar links laat liggen doet met Pasen wél alsof het ze nou ene donder kan schelen hoe het eigenlijk met tante Bets gaat na die zware knie operatie. Dat ze al ruim een half jaar geleden geopereerd was en er nú pas naar gevraagd wordt is net hypocriet, nee, dat is: ‘Ja, we hebben het ook zóóóóó druk tegenwoordig.’ En leeft Opa eigenlijk nog? Wanneer is er voor het laatst iemand bij hem geweest? Met Kerst? Ach, dan zal het wel goed zijn.

Nee, Pasen is niet iets waar ik van houd. Net als kerst is het allemaal véél te gemaakt. Het is natuurlijk ontzettend gezellig om met een hechte familie lekker te gaan ontbijten, maar Nederlanders doen over het algemeen niet aan familie. Verjaardag, Kerst en Pasen, dan geven we om familie. Voor de rest kunnen ze over het algemeen de tering krijgen. Natuurlijk laten we allemaal even onze neus zien als er iemand overleden is, want misschien valt er wel wat te halen. Gelukkig doen ‘wij’ –mijn gezien- al niet meer mee aan deze schijnheilige vertoning. Verjaardagen, kerst en Pasen zijn ook gewoon dagen waarop de familie lekker kan gaan vissen. Nee, erg hecht zijn wij –en daarmee het grootste deel van Nederland- niet met de familie. Wie nu denkt ‘echt wel, de familie gaat net weg, na wel 3 uur nagepraat te hebben na het paasontbijt!’ Tja, dan zijn dat waarschijnlijk 3 van de 6 uur die je per jaar met ze door brengt. De andere 3 komen met kerst en verjaardagen. Geforceerd aan een schijnheilig mooi gedekte tafel zitten, dat is gezellig. Wel vragen hoe het nou gaat, maar geen antwoord willen. Die zijn toch allemaal negatief, vol met nare dingen, ziekten, dood en verderf. En met Pasen móét het nou eenmaal gezellig zijn. Glimlachen, lief zijn tegen elkaar, elkaar helpen, steunen en er voor elkaar zijn. Totdat de koffie op is, dan breekt de pleuris weer uit.

Cheers,

Joint.




04 apr 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende