Relatie: Dubbelzijdig plakband!
Bindingsangst
Ja hoor. Heb ik dat weer aan m’n fiets hangen? Ik heb een heel (heel heel heel!) leuk meisje leren kennen. We hebben een paar afspraakjes gehad, we begonnen natuurlijk als ‘vrienden’ maar al gauw was het: ‘hè, verdorie, zit mijn tong nou alweer in jouw mond?’ Na het 4e afspraakje –als het zo te noemen was, haar tweelingzus en vriendin van beide waren ook mee- bracht ik haar naar huis. Aangezien het best een end fietsen is en ik er moe was, vroeg ze of ik wou blijven slapen. ‘Nee, totaal geen zin in. Ik zie niets in je en het lijkt me helemaal niets om met jou een bed te delen!’ antwoordde ik.
Ha! Grapje. Natuurlijk antwoordde ik dat niet. Ik antwoordde iets in de zin van: ‘yeah’. Goed, heel gezellig enzo. Toen ik in dat bed lag kon ik niet helpen om even na te gaan denken. Wat zou het leven vanaf nu rooskleurig zijn. Niet alleen omdat de muren van de kamer waar ik in lag die kleuren hadden, maar ook door dit meisje. Ik vind haar ontzettend leuk en dacht dat het gevoel wederzijds was, zoiets als dubbelzijdig plakband. Echter, zij zei dat ze wat tijd nodig had om echt iets te beginnen. Ik begreep dat wel, we kende elkaar nog net 4 weken. Nu net kom ik er in een gesprek achter dat ze ‘niet weet of ze wel klaar is voor vastigheid’. Geen dubbelzijdig plakband dus, maar een stukje ducktape, aangezien ik het wel wil wagen. Wie niet waagt, wie met een zwaluw geen zomer maakt! Morgen komt ze langs, bij mij thuis, alles even bespreken. Ik hoop dat ik haar kan ompraten of aanmoedigen het wel te proberen. Stiekem hoop ik echt dat het wat gaat worden, eigenlijk niet eens zo stiekem. Ik hoop dat het wederzijds is –zoals dubbelzijdig plakband!- maar ik moet niet te pusherig worden. Niet haar het gevoel geven dat ze nu al aan me vast zit, als zo’n stukje tape dat te goed plakt. Je kent het wel, je krijgt het gewoon niet los.

Ik ben volgens mij de eerste mens die een relatie vergelijkt met plakband.
Cheers,
Joint.
Joint, man, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende