Tweede scene van mijn toneelstuk

Acte I Scène II Hetzelfde park. De drie oude mannetjes zijn weg. Bella zit nu op het
Bankje, Piere draait om haar heen.
(Piere, Bella, Tiara)

Piere: Zie de zon liefste, ze schijnt voor jou. Evenals haar zuster de maan, zodat je nooit in het donker zult staan.
Bella: De zon is verbrand, en zie, de maan versaagt.
Piere: Ik zie het, maar de sterren schijnen nog. Laat mij ze je geven, het zijn er slechts duizend.
Bella: Wat heb ik aan sterren, als mijn hart verschroeit is?
Piere: Neem dan het mijne liefste. Neem mijn geest om je te verkoelen als het warm is, en mijn ziel om je te verwarmen als het koud is.
Bella: Geef niet weg, wat je al duizend maal verleend hebt.
Piere: Ach liefste, ik heb toch duizend harten. En één voor één behoren zij jou toe.
Bella: Te vaak heb ik je iets dergelijks horen uitslaan. Wie denk je dat ik ben?
Piere: Het liefste meisje ter wereld liefste, en het op één na mooiste.
Bella: Op één na?
Piere: Niemand is perfect liefste, al benader jij de perfectie bijzonder dicht.
Bella: Praten ja, dat kun je, maar je mond is je hart niet.
Piere: Wat ik zeg is slechts een flauwe afspiegeling van wat ik voel. Geloof mij liefste.
Bella: Nooit.
Piere: Dood mij dan maar meteen liefste.

(Bied haar zijn degen)

Bella: Je bent gek!
Piere: Gek op jou liefste, gek van liefde, luister, de ziekenbroeders komen er al aan. Straks stoppen ze mij in een dwangbuis en sluiten mij op. Snel, verstop mij onder je rok!
Bella: Ik denk er niet over!

(Ze lacht met tegenzin.)

Piere: Ze lacht! Ze lacht! Daar is de zon!
Bella: Hou op!
Piere: Verteld Juliët Romeo te stoppen? Waar blijft de romantiek?
Bella: En waar de tragedie?
Piere: Romeo was een oplichter liefste, en Juliët een bedriegster.
Bella: Zijn wij dan veel beter?

(Tiara is ongemerkt opgekomen.)

Tiara: Nee, maar het doet er niets toe.
Piere: (geschrokken) O, ben jij er ook?
Tiara: Ben ik ooit weggeweest?
Piere: ...
Bella: Waar zijn je woorden oplichter?
Piere: Ingeslikt bedriegster.
Tiara: Stoor ik jullie?
Bella: Nee hoor, toch Romeo?
Piere: Natuurlijk niet, ik schrok alleen van je plotse verschijning.
Tiara: Ik ben nochtans geen spook.
Piere: Ik meende anders dat de geest van de schone Juliët mij mijn blasfemie kwam doen terugnemen.
Tiara: (glimlacht) Vind je het erg dat ik je van hem beroof?
Bella: God nee, houd hem maar!
Piere: (semi-verontwaardigd) Welja, lever mij maar uit. Waar is je eergevoel?
Bella: Volgens mij heb je van mij meer te vrezen dan van haar.
Piere: Dat is dan weer waar.
Tiara: Kom verleider, je donzen gevangenis wacht.
Piere: (tegen Bella) Vergeef mij jonkvrouwe, ik moet mijn dagelijkse plicht gaan vervullen.
Bella: Plicht! Je weet het wel leuk uit te drukken.
Piere: Ik kan meer dan alleen praten liefste.
Tiara: Bewijs dat dan maar eens snoever.
Piere: Kom dan, laten wij gaan.
Tiara: Dag Bella.
Bella: Dag Tiara, dag Piere.
Piere: Dag.

(licht uit)