Vierde scène van mijn toneelstuk

Scène 1
Scène 2
Scène 3



Acte I scène IV Een tuin, het is avond. Bella, Piere, Tiara en Jacky zitten in die volgorde in een halve kring in een paviljoen.
(Piere, Bella, Tiara, Jacky)

Piere: (Tegen Bella) Kijk de maan verbergt zich in de wolken uit jaloezie voor jouw grotere glans.
Bella: Nee, zij verhult haar walging voor jouw schaamteloze vleierij in haar donzen deken.
Tiara: De maan oordeelt niet zo hard als jij Bella, ze is misschien moe van het neerkijken op ons eindeloos gekrakeel.
Jacky: Ze zal moe zijn van het voor de zoveelste maal dezelfde zin horen uit Piere’s mond.
Piere: (Quasi-verontwaardigt) Zegt de man die er zowaar een sport van maakt mijn vondsten te beproeven als waren het zijn eigen. Zonder hetzelfde succes overigens.
Jacky: Niet iedereen heeft de gave van het woord zoals jij dat hebt Piere. En niet iedereen maakt er zo gretig en veelvuldig misbruik van.
Piere: (Lacht luid) En jij hebt natuurlijk het reinste geweten van het land, jij bordeelheilige!

(lachen samen)

Jacky: (Tegen Tiara) Mijn complimenten schone dame, het zo lang vol te houden in de nabijheid van een individu als Piere getuigt van groot uithoudingsvermogen.
Tiara: (Glimlachend) De liefde is mijn doem.
Piere: (Tegen Jacky) Liefde, dat is datgeen dan jij zo vaak in de mond neemt, maar nog nooit in je hart sloot.
Jacky: (tegen Piere) Zeg sinds wanneer ben jij toegetreden tot de orde der moraalridders? Zo kende ik je nog niet Parcival. Heeft ze je zo veranderd?
Piere: (Werpt een korte blik op Bella, en neemt vervolgens Tiara’s hand.) Niemand veranderd, men leert alleen gaandeweg zich aan te passen.
Tiara: Bella, je zwijgt als de zon in de nacht, is er iets?
Bella: (Verstrooid) Mijn lippen zijn vermoeid vanavond.
Jacky: We zouden er niet van dromen zulke schone lippen onnodig te vervelen met ons gebeuzel. Zulke lippen zijn gemaakt om te kussen, niet om deel te nemen aan oeverloze conversaties.
Piere: Vergeet het Casanova. Bella bezit alle kwaliteiten van een diamant. Zuiver en van een verbluffende schoonheid, maar hard en koud.
Jacky: En heeft onze ijskoningen al een winterkoning in haar leven?
Bella: (Twijfelend) Nee.
Piere: Dus er bestaat voor ons arme dolende zielen nog hoop op verlichting?
Tiara: Niet voor jou mooiprater. Jij bent veroordeeld tot mij.
Piere: En elke avond word ik opnieuw gestraft voor mijn wandaden. Ach en wee.
Jacky: Ach ja, liefde is nu eenmaal een halsmisdaad. Zeker voor een man. Maar de marteling zal zo erg niet zijn bij deze beul. (Werpt een blik op Tiara.)
Bella: Ik hoop dat de heren mij vergeven maar deze arme ijskoningen gaat terug naar haar ijsgrot
Tiara: Neem je rust, deze beide ijsvogels staan morgen weer tot je beschikking.
Bella: God spaar me. Goedenacht allemaal.
Piere/Jacky: (Gelijktijdig) Weltrusten koningin.
Tiara: Weltrusten.

(Bella af)

Jacky: Nu de laatste zonnestraal dan toch verdwenen is denk ik dat ik ook vertrek.
Tiara: Zo vroeg? Je bent zelf ook niet meer de man die je was, of althans de man die ik kende.
Jacky: (Glimlachend) Weltrusten.
Piere: Goede rooftocht.

(Jacky af)

Piere: Meende je nu werkelijk dat Jacky zijn bed ging opzoeken op dit uur? Hij is een roofdier, welk roofdier slaapt er nu ’s nachts?
Tiara: Maar hij is kansloos. Een hond kan geen eenhoorn vangen.
Piere: (Geamuseerd) Dat weten wij, maar hij niet.
Tiara: Wat ben jij toch een goede vriend.
Piere: Ach het zal hem geen kwaad doen eens flink onderuit te gaan. Maar wat gaan wij doen mijn liefste?
Tiara: We kunnen natuurlijk deze prachtige tuin ontheiligen..
Piere: Kom, laat ons dan de nacht behagen.

(Licht uit)