‘volgens mij heb ik een vriendin’

Als een relatie als een status boven je hoofd zou hangen, zal de titel van dit verhaal ongetwijfeld boven mijn hoofd hangen. Cursief, dikgedrukt en onderlijnd. Met een vraag- en uitroepteken, natuurlijk. En zo’n achterlijk Spaans ding aan het begin van de zin. Zo’n omgekeerd vraagteken. Gebruik ik die ook nog eens. Aanleiding van deze rare, frappante, relatiestatus boven mijn hoofd is een meisje waarmee ik nu een tijdje afspreek. ‘Een tijdje’ klinkt ook meteen weer zo lang, en dat is het eigenlijk niet. Dit alles begon zo’n 3 a 4 weken geleden, toen de wereld nog lief en onschuldig was. Ik leerde het meisje kennen toen ik met een vriend en 3 meiden een bootje ging huren. Eigenlijk kende ik het meisje al langer dan die dag, maar ik had haar nog nooit echt gesproken. Wel eens naar gezwaaid op de fiets, omdat ze ergens vaag in mijn hoofd wel bekend voorkwam. Maargoed, het bootje was erg gezellig , de mensen erin ook en de dag was zeer geslaagd. We zijn nog wat gaan eten en daarna de bios ingedoken voor de slechtste film van het jaar, waarvan ik de titel niet ga noemen. Wellicht leuk om ernaar te raden. Al kan het niet moeilijk zijn.

De volgende dag kwam ik het meisje tegen tijdens het uitgaan. Na een paar keer langs elkaar heen gelopen te zijn, wat flirtende blikken en plagende gebaren, duurde het niet langer voordat we stonden te dansen. Of laten we het ‘ritmisch bewegen op muziek’ noemen. Nee, ritmisch bewegen op herrie. Nee, ook ritmisch was het niet. Laten we het klungelen noemen. We stonden dus al snel te klungelen. Dat klinkt ook meteen weer zo lekker fout he? ‘Laten we een potje klungelen!’ Hehe. Maar goed, even laten stonden we ook daadwerkelijk te klungelen, als je nog begrijpt wat ik bedoel. Ze vroeg toen -puur ter bevestiging, we hadden al eerder afgesproken dat ik zou komen- of ik naar Texel wou komen. Ook daar hebben we weer gezellig geklungeld.

Na dit vakantieavontuur besloten we ook terug in ons thuisland Alkmaar (ja, Alkmaar is een land.) met elkaar af te spreken. Met een groepje naar de Kermis, weer geklungel. De volgende dag kwam ze bij mij thuis, om een film te kijken. Het gekke is dat ik niet meer kan herinneren waar de film over gaat. De kleur van m’n sokken kan ik wel herinneren. Maar das een detail. Het was wederom erg gezellig. Nu komt ze me morgen opzoeken in deze medische gevangenis en zal het ongetwijfeld weer gezellig worden. Maar ik heb geen idee hoe ik haar nu moet zien. ‘Je moet haar zien zoals je je voelt, of wat je voelt voor haar’. Pf, ja pleur even lekker op joh, dat zou een maffe situatie worden. Wat ben ik ook een klungel.

Cheers,

Joint.
27 aug 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende