Zelfhaat... Maar ik ben er weer.

Na heel erg lang toch weer de moed om te gaan schrijven. Ik vond dat het geen enkele meerwaarde had om mijn gevoelens en gedachten te delen. Who cares? Het maakt toch niemand wat uit hoe ik me voel en hoe het met me gaat. Ik wil geen zelfmedelijden hebben want ik ben zelf degene die ervoor heeft gezorgd dat het gaat hoe het gaat. Maar waarom dan schrijven en delen?

Nu merk ik dat ik toch de behoefte heb om weer wat van me af te schrijven. Misschien omdat ik in het dagelijkse leven nauwelijks met iemand kan bespreken hoe ik me echt voel. Niemand wil mijn donkere gedachten horen.

Nou... Hoe het gaat dus. Eigenlijk voel ik me ronduit klote. Ik doe zo hard mijn best om toch de leuke dingen te blijven doen, zo ben ik afgelopen weekend met een vriendin naar Belgie geweest, en dat was echt wel leuk. Maar het kost me zoveel moeite en energie. Ik ben nu ook helemaal op.

Zo ben ik echt wel aangekomen afgelopen jaar, en ik haat mezelf. Het liefst sluit ik me op in mijn huisje. Ik bestel nu ook mijn boodschappen zodat ik daarvoor niet het huis uit moet. Ik ga regelmatig niet werken omdat ik niemand onder ogen durf of wil komen. Ik walg van mezelf op foto's.

Maarja, life goes on. Ik moet dus ook doorgaan. Al heb ik regelmatige donkere gedachten, alles zou beter zijn als ik er niet meer zou zijn. Maar ik kan deze keuze niet maken, al is het alleen voor mijn vader die alles doet om me te helpen... Ik kan hem niet in de steek laten. En daarnaast zijn er echt soms wel fijne en leuke dingen. Heb ik lieve mensen om me heen die me laten zien dat ze van me houden. En heel stom misschien, ik heb Maria (Mena) beloofd dat ik blijf vechten. Ik kan haar ook niet teleurstellen. She means the world to me.

Maar hoe moeilijk is het om gewoon maar door te gaan. Ik doe ontzettend mijn best om contact te onderhouden met vriendinnen. Maar soms lukt het me niet, en daar baal ik van. Laat ik weken niks van me horen. Omdat ik me schaam voor hoe ik ben, omdat ik me schuldig voel dat ik al een tijd niks heb laten horen, er zijn zoveel redenen...

Eten gaat ook niet goed. Ik eet soms wel, maar alles gaat er net zo hard weer uit. Afgelopen weekend in Belgie heb ik voor mijn gevoel veel te veel gegeten, ik zag mezelf dikker en dikker worden. Maar durven te zeggen tegen mijn vriendin dat ik het ff niet meer trok, durfde ik niet. Dus ik ging gewoon gezellig mee uit eten, en deed normaal. Wat resulteert in vandaag de hele dag vasten. En ik ben van plan om dat ff vol te houden.

Ok, veel te lang verhaal. Ik ben benieuwd of er iemand überhaupt het verhaal heeft gelezen... Reageren ten tweede knipoog Ik vind jullie toch wel lief!
13 aug 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van calinnero
calinnero, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende