zn dochtertje en ex
Lief dagboekje,
Vandaag is John weer bij zn dochtertje geweest. Hij had het er van te voren heel erg moeilijk mee. Veel hoofdpijn en nog meer zenuwen. Ik snap wel waarom hij er nog heen gaat, maar ik denk dat het misschien wel beter is wanneer hij dat niet meer zou doen. Een paar dagen van te voren beginnen de zenuwen. Hij wil heel graag zijn dochtertje zien, en daarvoor gaat ie ook, maar zijn ex en haar moeder zitten constant op zijn vingers te kijken.
Hij had van te voren gezeg dat hij ging vragen of zn dochtertje een dagje mee naar huis mocht wanneer zijn moeder (volgende maand) 50 wordt. Ik verwachtte dat t niet zou mogen, maar hij wel. Het mocht dus niet, en hij had ook al van te voren gezegd dat hij, wanneer dit niet zou mogen, verdere stappen zou ondernemen (aan gaan vechten via rechtshulp dat ie zn dochtertje vaker (meer dan 1x per maand een ochtendje) mocht zien en dat ie haar dan mee naar huis zou mogen nemen). Dat gaat zwaar worden, en veel kansen heeft ie niet. Zometeen ga ik fftjes mn vader bellen om te vragen wat hij erover denkt... wat zijn kansen zijn enzo.
John had weer foto's gemaakt.... van zn dochtertje, en dit keer stond zn ex er ook beter op (had ik om gevraagd, gnagna). Op elke foto (vorige foto's enzo) stond ze ook al, alleen dan dr armen enzo. Ik merkte vandaag eigenlijk pas dat ik er nog steeds mee zit. Met haar... ik ben helemaal geen jaloers type, maar met haar is het anders. Ik kan het niet goed verwoorden en ben er zelf nog niet helemaal achter waar ik nou mee zit en wat het probleem is, maar 1 ding is duidelijk: de macht die zij op hem heeft, de gedachte dat hij dacht dat zij de ware was en dat ze zouden gaan trouwen!! en dat zij zijn dochtertje heeft. Steeds als ik foto's van zn dochtertje zie, kijk ik ook naar haar. Vandaag zag ik dat ze een zwart shirtje aanhad... ik dacht meteen:"Dat zal John wel leuk gevonden hebben". Ik weet dat ik me er écht niet druk om hoef te maken want hij wil haar niet terug, en daar ben ik ook echt niet bang voor (I'm serious!). Maar gewoon, de macht die zij heeft denk ik.... een kindje, de droom van iedereen eigenlijk, iets wat ik hem voorlopig in ieder geval nog niet zou kunnen geven. Ik weet wel dat ik er niet jaloers op moet zijn... op je 20e zwanger raken en eigenlijk al vast zitten voor de komende jaren... en daar gaat het ook niet om. Haha, ik weet wel duidelijk waar ik niet mee zit, maar moeilijker is het wat het wel is. Ik denk dat zij zijn humeur kan beslissen.. zij kan bepalen of ie écht gelukkig is...met zn dochtertje samen... zij bepaalt hoe de dingen gaan...hij móet wel. Ik weet niet, ik vind het moeilijker om hem zo te zien.. zo aangedaan en zo in de war.... zo dubbel.. zijn gevoelens als ie daar is.... leuk om zn dochtertje weer te zien..klote om zn ex te zien na wat zij hem heeft aangedaan en hoe zij over hem praat en denkt enzo.... Ik vind het klote voor hem, en ik weet niet wat ik moeilijker vind.... hem met deze struggles, moeite en pijn zien, of het feit dát ie een kindje bij een ander heeft.
Met hem kan ik er eigenlijk niet over praten. Hij snapt t niet, waar ik mee zit, en da's wel logisch omdat het voor hem natuurlijk heel anders is dan voor mij. Al helemaal snapt ie niet waarom ik er nu (nog) mee zou zitten. Hij ziet haar bijna nooit en ze is nooit hier. Af en toe wat foto's van haar, af en toe een gesprek met iemand erover en af en toe n bezoekje aan haar (hij dan). En als ik het zo bekijk snap ik mijn woede (?) ook niet helemaal, maar..... ik denk dat t een woman-thing is.... een kindje krijgen.. snap je? Naja, ik heb het (zoals de situatie nu is in ieder geval) wel geaccepteerd, en mochten er nou dingen veranderen en hij zn kindje meer zien/mee naar huis kunnen nemen..... than I got another chapter to deal with it.... it just comes along the deal ist enige wat ik er eigenlijk over kan zeggen
Ik ga nu fftjes thee drinken en mn vader bellen en advies aan hem vragen over de hele klote situatie
Dikke Kus&Knuffeltje,
Lot.
Vandaag is John weer bij zn dochtertje geweest. Hij had het er van te voren heel erg moeilijk mee. Veel hoofdpijn en nog meer zenuwen. Ik snap wel waarom hij er nog heen gaat, maar ik denk dat het misschien wel beter is wanneer hij dat niet meer zou doen. Een paar dagen van te voren beginnen de zenuwen. Hij wil heel graag zijn dochtertje zien, en daarvoor gaat ie ook, maar zijn ex en haar moeder zitten constant op zijn vingers te kijken.
Hij had van te voren gezeg dat hij ging vragen of zn dochtertje een dagje mee naar huis mocht wanneer zijn moeder (volgende maand) 50 wordt. Ik verwachtte dat t niet zou mogen, maar hij wel. Het mocht dus niet, en hij had ook al van te voren gezegd dat hij, wanneer dit niet zou mogen, verdere stappen zou ondernemen (aan gaan vechten via rechtshulp dat ie zn dochtertje vaker (meer dan 1x per maand een ochtendje) mocht zien en dat ie haar dan mee naar huis zou mogen nemen). Dat gaat zwaar worden, en veel kansen heeft ie niet. Zometeen ga ik fftjes mn vader bellen om te vragen wat hij erover denkt... wat zijn kansen zijn enzo.
John had weer foto's gemaakt.... van zn dochtertje, en dit keer stond zn ex er ook beter op (had ik om gevraagd, gnagna). Op elke foto (vorige foto's enzo) stond ze ook al, alleen dan dr armen enzo. Ik merkte vandaag eigenlijk pas dat ik er nog steeds mee zit. Met haar... ik ben helemaal geen jaloers type, maar met haar is het anders. Ik kan het niet goed verwoorden en ben er zelf nog niet helemaal achter waar ik nou mee zit en wat het probleem is, maar 1 ding is duidelijk: de macht die zij op hem heeft, de gedachte dat hij dacht dat zij de ware was en dat ze zouden gaan trouwen!! en dat zij zijn dochtertje heeft. Steeds als ik foto's van zn dochtertje zie, kijk ik ook naar haar. Vandaag zag ik dat ze een zwart shirtje aanhad... ik dacht meteen:"Dat zal John wel leuk gevonden hebben". Ik weet dat ik me er écht niet druk om hoef te maken want hij wil haar niet terug, en daar ben ik ook echt niet bang voor (I'm serious!). Maar gewoon, de macht die zij heeft denk ik.... een kindje, de droom van iedereen eigenlijk, iets wat ik hem voorlopig in ieder geval nog niet zou kunnen geven. Ik weet wel dat ik er niet jaloers op moet zijn... op je 20e zwanger raken en eigenlijk al vast zitten voor de komende jaren... en daar gaat het ook niet om. Haha, ik weet wel duidelijk waar ik niet mee zit, maar moeilijker is het wat het wel is. Ik denk dat zij zijn humeur kan beslissen.. zij kan bepalen of ie écht gelukkig is...met zn dochtertje samen... zij bepaalt hoe de dingen gaan...hij móet wel. Ik weet niet, ik vind het moeilijker om hem zo te zien.. zo aangedaan en zo in de war.... zo dubbel.. zijn gevoelens als ie daar is.... leuk om zn dochtertje weer te zien..klote om zn ex te zien na wat zij hem heeft aangedaan en hoe zij over hem praat en denkt enzo.... Ik vind het klote voor hem, en ik weet niet wat ik moeilijker vind.... hem met deze struggles, moeite en pijn zien, of het feit dát ie een kindje bij een ander heeft.
Met hem kan ik er eigenlijk niet over praten. Hij snapt t niet, waar ik mee zit, en da's wel logisch omdat het voor hem natuurlijk heel anders is dan voor mij. Al helemaal snapt ie niet waarom ik er nu (nog) mee zou zitten. Hij ziet haar bijna nooit en ze is nooit hier. Af en toe wat foto's van haar, af en toe een gesprek met iemand erover en af en toe n bezoekje aan haar (hij dan). En als ik het zo bekijk snap ik mijn woede (?) ook niet helemaal, maar..... ik denk dat t een woman-thing is.... een kindje krijgen.. snap je? Naja, ik heb het (zoals de situatie nu is in ieder geval) wel geaccepteerd, en mochten er nou dingen veranderen en hij zn kindje meer zien/mee naar huis kunnen nemen..... than I got another chapter to deal with it.... it just comes along the deal ist enige wat ik er eigenlijk over kan zeggen
Ik ga nu fftjes thee drinken en mn vader bellen en advies aan hem vragen over de hele klote situatie
Dikke Kus&Knuffeltje,
Lot.
07 aug 2002
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 aug 2002 zn dochtertje en ex
- O 07 aug 2002 struggles of yesterday
- O 06 aug 2002 Klotedag ( 1 )
- O 05 aug 2002 Gelukkig!
- O 03 aug 2002 NOG meer onzekerheid...*pfff* ( 3 )
- O 03 aug 2002 no money mo problems! ( 2 )
- O 01 aug 2002 littekens door mn zus (emotioneel) ( 3 )
- O 01 aug 2002 Gevoel van onmacht en frustratie
- O 27 jul 2002 strong and loving ( 1 )
- O 23 jul 2002 ziekenhuis ( 1 )
- O 19 jul 2002 pijn,verveling&last van slechte gedachtes ( 3 )
- O 18 jul 2002 kwetsbaar&afhankelijk ( 1 )
- O 17 jul 2002 dagje samen ( 1 )
- O 15 jul 2002 such a great fealin' ( 4 )
- O 14 jul 2002 avondje uit geweest ( 1 )