Zonder hem in nz

Nu zondag middag zit ik op de bank brak van gisteravond. Was een gezellige avond. Ben samen met de meiden uit het huis uitgeweest naar een leuke kroeg in city centrum van Auckland. Het verschil met uit gaan in nederland is dat mensen je eerder aan spreken naar mij idee. Ze beginnen sneller een praatje met je. Dit is wel leuk maar moet nog wennen aan het engels en zeker gister na een paar wijntjes had ik soms erg moeite om mensen te verstaan.

Der was ook een wat oudere man die mij erg aantrekkelijk vond, nou is dat wel leuk om te horen maar hoor het toch liever van een wat jongere knappe jongen. Hij werd op een gegeven moment wel een soort irritant, bleef een beetje in de buurt hangen en elke keer wat vragen terwijl ik toch echt geen intresse had. Deed gewoon alsof ik hem totaal niet verstond wat ook wel vaak het geval was. Stond toevallig daarvoor ook te praten met een andere jongen die gelukkig wel een stuk aantrekkelijker was. Dat was wel een leuk gesprek op een gegeven moment liep hij langs terwijl die andere oudere vent contact met mij probeerde te krijgen. Toen vroeg de jongere jongen of ik wat wilde drinken, had daar even geen behoefte meer aan want had al veelste veel op. Daarna vroeg die ouder man als dat mijn vriend was. Ik in twijfel als ik nu ja zeg lieg ik wel maar ben ik ook van de die man af, maar als ik ja zeg dat voelt dat ook echt als bedroeg tegen mij vriend in nederland. Dus besloot om toch maar nee te zegen omdat ik dat echt niet kan maken tegenover me vriend. Dus probeerde hem bij te brengen dat me vriend in nederland zit. Wat hij blijkbaar toch begreep en me eindelijk met rust liet.

Vanmorgen me wekker gezet om half 8 omdat ik had afgesproken om me vriend via skype te spreken. Was echt net wakker toen ik hem sprak. Dat is toch wel echt het nadeel van het tijdsverschil. Wil hem het liefst zoveel mogelijk spreken maar het kan maar een paar uur per dag en dat is of 's ochtends of 's avonds. Beetje vervelend als je allebei door de week moet werken dan hou je bijna alleen het weekend over.

Volgend weekend ga ik een weekendje weg en ben er nu al aan het balen dat ik hem dan dus niet kan spreken. Had echt nooit verwacht dat ik hem zo onwijs zal missen. Had verwacht dat na het afscheid (wat echt super zwaar viel) het wel minder zal worden en ik het wel redelijk zal reden zonder hem. Helaas valt het tot nu toe nog wel tegen. Het is nu twee weken geleden dat ik hem voor het laatst heb gezien maar het voelt als een maand. Helaas heb ik nog 5 en halve maand te gaan voordat ik hem weer veilig in me armen kan sluiten. Weer lekker met hem kan knuffelen. Wou zou graag dat hij hier even langs kon komen. Zodat ik daar naar uit kan kijken dat het minder lang duurt dan 5 en halve maand, maar helaas moet hij werken en kan hij niet langs komen.

Als ik dit geweten had een half jaar geleden was ik niet zonder hem weg gegaan dat was het niet of hij moet mee. Helaas is dit nu niet het gevoel en moet ik me over dit gevoel proberen heen te zetten, wat opzich redelijk lukt als ik druk bezig ben. Alleen de momenten dat ik niks te doen heb komt dat gevoel soms keihard terug en breek ik bijna. Had het gister aan me vriend verteld omdat ik toen echt even niet meer kon. Nu gaat het gelukkig wel beter en helpt het om het van me af te schrijven.

Gister hielp het ook wel om alles aan het te vertellen ook al was het via msn omdat dat toch wel makkelijker gaat dan dat ik moet gaan praten over skype, wat soms wel lekker is maar ben niet zo goed in moeilijke dingen zegen. Dingen waar ik het moeilijk mee heb kan ik meestal niet zomaar even vertellen. Nou scheeld het weer even dat ik dit van me af kan schrijven.

Morgen weer verder met me stage, waar ik geen zin in heb deze week omdat ik maandag tot donderdag tot 8 uur moet werken. Dus van half 9 's ochtend tot 8 uur 's avonds. Dus dat wordt een erg lange week. Gelukkig heb ik het weekend om naar uit te kijken want dan gaan we met 25 man naar Rotorua. Dus daar heb ik echt wel zin in. Hoop dat het een beetje lekker weer wordt want tot nu toe is het alleen maar mooi weer geweest als ik moet werken en niet als ik vrij ben.

Zo dit was het weer voor vandaag, hoop dat ik het voel houd om te blijven schrijven.
29 nov 2009 - bewerkt op 29 nov 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Channie
Channie, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende