12 mei 2010
Het is een tijdje geleden dat ik hier nog geschreven heb, maar ik had echt geen tijd. Heb een druk weekend gehad. Zaterdag heb ik wat uitgerust maar toch al een heel grote toets voor 4/5e geleerd en zondag moest ik naar het doopfeest in de familie van mijn vriend. Ook op het doopfeest heb ik veel geleerd en oefeningen gemaakt maar zelfs dan moest ik nog tot 2 uur doorleren om alles klaar te krijgen. Het is niet dat ik elke dag zo onoverkomelijk veel werk heb, maar ik kan me voor 21u gewoon helemaal niet concentreren, na 21 uur eigenlijk ook niet maar dan moet het gewoon. Ik heb de laatste dagen ook weer veel slechte toetsen teruggekregen. Voor de toets denk ik dan jammer, maar als ik hem juist heb afgegeven voel ik me echt rotslecht.
Maandagavond ben ik dan helemaal ingestort. Ik zag het echt niet meer zitten en ik was zo moe, ik kon niet meer. Ik kreeg een paniekaanval en ben naar mijn moeder gegaan en ik mocht van haar dan gisteren en vandaag thuisblijven om wat uit te rusten. Ik moest wel maatregelen treffen van haar: volgend jaar mag ik ook sowieso geen Grieks meer doen. Ze wou me ook laten stoppen met Latijn en piano, maar dat kan en mag ze me niet aandoen. Als ik naar de wetenschappen zou gaan zit ik met allemaal idioten in de klas en als ze me zou dwingen om te stoppen met piano zou ik haar dat nooit kunnen vergeven. Ik ben nu vanalles en nog wat aan het opzoeken over hoe ik mijn leven terug op de sporen kan krijgen, maar erg veel tijd heb ik niet om dat te doen want er ligt nog altijd een berg werk op me te wachten
Gisteren waren ik en mijn vriend 5 maanden samen. Hij wou eerst niet naar me toe komen omdat hij het onlogisch vond dat ik die dag dan niet naar school was geweest maar hij wel naar me toe kon komen. nadat ik me boos heb gemaakt en zei dat hij mij kwetste zo, is hij toch maar gekomen. Toen hij dan hier was deed ik alsof er niks aan de hand was en dat ik niet overwerkt was. Als hij hier is voel ik me eigenlijk sowieso veel beter. Hij wou me in het begin bijna niet kussen en toen ik het hem vroeg zei hij dat hij het raar vond dat wij zouden liggen kussen als ik niet naar school was geweest. Dat kwetste me echt diep en ik negeerde hem een 20 minuten. Daarna ontdooide hij en hebben we gepraat. Hij zei dat hij het raar vond dat ik deed alsof er niks aan de hand was en ik antwoordde daarop dat ik niet graag zwak overkom en mijn gevoelens heel weinig toonde. Hij zei dat ik mijn gevoelens voor hem niet mocht verstoppen en dat hij echt zielsveel van me hield en erg bezorgd over me was. Toen ben ik beginnen huilen omdat zijn woorden me er nog maar eens aan herinnerde dat ik hem echt nodig had en hij de ware was. Daarna was alles weer goed tussen ons.
Ik ga proberen om dingen te vinden om mijn leven weer helemaal terug in orde te krijgen en de stress de baas te kunnen, maar nu moet ik viool gaan oefenen.
Dolores
Maandagavond ben ik dan helemaal ingestort. Ik zag het echt niet meer zitten en ik was zo moe, ik kon niet meer. Ik kreeg een paniekaanval en ben naar mijn moeder gegaan en ik mocht van haar dan gisteren en vandaag thuisblijven om wat uit te rusten. Ik moest wel maatregelen treffen van haar: volgend jaar mag ik ook sowieso geen Grieks meer doen. Ze wou me ook laten stoppen met Latijn en piano, maar dat kan en mag ze me niet aandoen. Als ik naar de wetenschappen zou gaan zit ik met allemaal idioten in de klas en als ze me zou dwingen om te stoppen met piano zou ik haar dat nooit kunnen vergeven. Ik ben nu vanalles en nog wat aan het opzoeken over hoe ik mijn leven terug op de sporen kan krijgen, maar erg veel tijd heb ik niet om dat te doen want er ligt nog altijd een berg werk op me te wachten
Gisteren waren ik en mijn vriend 5 maanden samen. Hij wou eerst niet naar me toe komen omdat hij het onlogisch vond dat ik die dag dan niet naar school was geweest maar hij wel naar me toe kon komen. nadat ik me boos heb gemaakt en zei dat hij mij kwetste zo, is hij toch maar gekomen. Toen hij dan hier was deed ik alsof er niks aan de hand was en dat ik niet overwerkt was. Als hij hier is voel ik me eigenlijk sowieso veel beter. Hij wou me in het begin bijna niet kussen en toen ik het hem vroeg zei hij dat hij het raar vond dat wij zouden liggen kussen als ik niet naar school was geweest. Dat kwetste me echt diep en ik negeerde hem een 20 minuten. Daarna ontdooide hij en hebben we gepraat. Hij zei dat hij het raar vond dat ik deed alsof er niks aan de hand was en ik antwoordde daarop dat ik niet graag zwak overkom en mijn gevoelens heel weinig toonde. Hij zei dat ik mijn gevoelens voor hem niet mocht verstoppen en dat hij echt zielsveel van me hield en erg bezorgd over me was. Toen ben ik beginnen huilen omdat zijn woorden me er nog maar eens aan herinnerde dat ik hem echt nodig had en hij de ware was. Daarna was alles weer goed tussen ons.
Ik ga proberen om dingen te vinden om mijn leven weer helemaal terug in orde te krijgen en de stress de baas te kunnen, maar nu moet ik viool gaan oefenen.
Dolores
12 mei 2010
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 aug 2010 2 augustus 2010
- O 20 jul 2010 20 juli ( 1 )
- O 12 mei 2010 12 mei 2010
- O 07 mei 2010 7 mei 2010
- O 05 mei 2010 5 mei 2010
- O 05 mei 2010 Rusteloos
- O 04 mei 2010 4 mei 2010
- O 03 mei 2010 3 mei 2010
- O 03 mei 2010 2 mei 2010
- O 01 mei 2010 1 mei 2010 (2)
- O 01 mei 2010 1 mei 2010 (1) ( 2 )