Alles op een rijtje.
Ik moet het allemaal op een rijtje zetten.. En alles rustig bekijken.
Ik snij, ook al heb ik het een paar dagen niet meer gedaan, ga ik zo weer beginnen na dit verhaal.
Ik heb momenten waarin alles goed voelt, ik kan alles aan en alles komt goed. Terwijl daarna, alles verkeerd gaat, ik wil wegkruipen en nooit meer terug komen.
Ik ben angstig. Dat ik het niet zal redden, dat mijn kracht opraakt. En ik de controle verlies.
Ik drink afslankthee, eet minder en kijk waar ik afslankmiddelen kan kopen. Na de thee doet mijn buik pijn, hij rommelt. Ik moet steeds maar de toilet. Mijn benen trillen, ik voel me zwak en mijn buik kwelt me.
Maar dan werkt het waarschijnlijk. Goed zo.
"Je bent al ernstig ondergewicht geweest, en je hebt prima gewicht nu!"
Nee mam, ik wil terug naar de dunne situatie. Mijn armen zijn dun, etc.. Maar er moet meer vanaf.
Ik word gek van verliefd zijn. Wie zou mij nou willen? Dat depressieve meisje. Ze lacht en lacht. Heeft zoveel lol. Maar eigenlijk niet. Al die dromen van kleine kusjes, de lieve woordjes, de knuffels..
Zullen nooit werkelijkheid worden. Ik ben het niet waard.
Mijn ervaring met seksuele mishandeling maakt het erger, en maakt me angstig voor een relatie.
"Meis, je bent onze mooie meid. Je bent zo'n knappe meid." Zeg je terwijl je naar me staart.
Mam, alsjeblieft. Je hoeft niet te liegen. Het doet alleen nog meer pijn. Stop alsjeblieft.
Maar waarom voelt het zo vertrouwd, zo leven? Voor de laatste 6 kaar deed ik niet anders. Het is thuis, maar thuis doet pijn blijkbaar.
Ik snij, ook al heb ik het een paar dagen niet meer gedaan, ga ik zo weer beginnen na dit verhaal.
Ik heb momenten waarin alles goed voelt, ik kan alles aan en alles komt goed. Terwijl daarna, alles verkeerd gaat, ik wil wegkruipen en nooit meer terug komen.
Ik ben angstig. Dat ik het niet zal redden, dat mijn kracht opraakt. En ik de controle verlies.
Ik drink afslankthee, eet minder en kijk waar ik afslankmiddelen kan kopen. Na de thee doet mijn buik pijn, hij rommelt. Ik moet steeds maar de toilet. Mijn benen trillen, ik voel me zwak en mijn buik kwelt me.
Maar dan werkt het waarschijnlijk. Goed zo.
"Je bent al ernstig ondergewicht geweest, en je hebt prima gewicht nu!"
Nee mam, ik wil terug naar de dunne situatie. Mijn armen zijn dun, etc.. Maar er moet meer vanaf.
Ik word gek van verliefd zijn. Wie zou mij nou willen? Dat depressieve meisje. Ze lacht en lacht. Heeft zoveel lol. Maar eigenlijk niet. Al die dromen van kleine kusjes, de lieve woordjes, de knuffels..
Zullen nooit werkelijkheid worden. Ik ben het niet waard.
Mijn ervaring met seksuele mishandeling maakt het erger, en maakt me angstig voor een relatie.
"Meis, je bent onze mooie meid. Je bent zo'n knappe meid." Zeg je terwijl je naar me staart.
Mam, alsjeblieft. Je hoeft niet te liegen. Het doet alleen nog meer pijn. Stop alsjeblieft.
Maar waarom voelt het zo vertrouwd, zo leven? Voor de laatste 6 kaar deed ik niet anders. Het is thuis, maar thuis doet pijn blijkbaar.
01 apr 2013
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 apr 2013 Hoe het gaat. (vraag) ( 1 )
- O 05 apr 2013 Weggelegd.
- O 03 apr 2013 Broer jarig.
- O 02 apr 2013 Ugh, vandaag.
- O 01 apr 2013 Bipolaire stoornis. ( 6 )
- O 01 apr 2013 Alles op een rijtje.
- O 01 apr 2013 Wat gebeurd er allemaal? ( 1 )
- O 30 mrt 2013 Blind ( 1 )
- O 25 mrt 2013 Verloren. ( 1 )
- O 24 mrt 2013 Laat me hem houden, alsjeblieft. ( 2 )
- O 24 mrt 2013 Waarom zeg je dit? ( 2 )
- O 23 mrt 2013 Mijn reden van bestaan. ( 3 )
- O 17 mrt 2013 Sociaal worden. ( 1 )
- O 17 mrt 2013 Rest in Paradise, Michelle. ( 1 )
- O 17 mrt 2013 Voorgelogen. (Snijden) ( 7 )