Mijn reden van bestaan.

Ik voel me zo hopeloos.
Wat doe ik? Huh?

Maakt het een verschil als ik iets doe? Nee.
Want het is toch niet van belang, het is niet alsof ik iets speciaals voor iemand ben.
Ik beteken niets voor deze wereld.
Ik snap niet waarom sommige mensen op de wereld geplaatst zijn.
We hebben toch geen nut. Heel veel mensen wel.
Die helpen andere of hebben een doel in het leven.
Maar wat is mijn reden?

De reden van mijn bestaan is dat er iemand moet zijn die zich kut voelt.
Die de verschrikkelijke dingen meemaakt zodat iemand er wat mee kan doen.
Zodat mensen kunnen profiteren van deze ene persoon, omdat deze persoon toch al iets gewend is.
Waarom zou ik er anders zijn?

Tot nu toe als ik goed nadenk, kan ik niks verzinnen waarom ik hier ben.
Dus het zou er ook niet toedoen als ik er niet meer was, toch?
Behalve als iemand zegt dat ik er wel toe doe.
Maar niemand die ik ken doet dat.

En nu weet ik wel dat er genoeg aardige mensen zijn die dit tegen iemand zeggen om die persoon te helpen, hoop te geven.
Maar het is vaak niet oprecht. Want ze weten niet hoe het dan is.
En waarom zet je door? De mens is iets raars.
Waarom zet ik door tot het uiterste?

Al de mensen om mij heen zeggen dat het beter gaat. Sinds ik open ben over mijn aanranding.
Over mijn emoties en mijn verdriet.
Maar waarom gaat het dan slechter dan ooit tevoren met me? Terwijl ik het vaak niet eens merk.

Waarom, als ik mijn notities terug lees, over hoe ik mij voelde.. Waarom is er niks veranderd?
Ik voel me nog steeds alleen, nog steeds afschuwelijk en hopeloos.
Waarom snijdt ik mezelf? Terwijl ik dat toen niet deed?
Het hoort toch beter te gaan nu?

Mijn gedachten gaan zo diep, ik zak weg in mijn gedachten. Nadenkend over het opgeven en er niet zijn.
Want als ik eerlijk ben.

Dan heeft helemaal niemand iets aan mij.
Ik ben echt niet belangrijk ofzo.

23 mrt 2013 - meld ongepast verhaal

Mercury, vrouw, 27 jaar

xxxjustme zaterdag 23 maart 2013 18:56
Het beschrijft ook mijn gedachten. Maar geloof me, je bent belangrijk dan je denkt, alleen zie je het zelf niet!
Morgenrood zaterdag 23 maart 2013 19:39
Je bent nog jong (gelukkig maar)...
Net als ik, ik ben ook nog jong.
Misschien hebben wij nu het idee niet echt iets te betekenen voor de wereld, maar wie weet komt dat nog. Langzaam. Later.
Later klinkt misschien raar, maar misschien moet je je dat wel bedenken.
En, voor hetzelfde geld, beteken je stiekem toch iets voor een ander.
Hier bijvoorbeeld, beteken je ook iets voor ons.
Zoek het geluk in kleine dingen! (en, zoals het gedichtje zegt, je zult gelukkig zijn xD)

Ik wou dat ik zonder twijfelen in God zou kunnen geloven. Dan zou er pas een reden om te bestaan zijn!
moontje17 zaterdag 23 maart 2013 20:17
Het gaat er niet om of je belangrijk bent in de wereld. Het gaat erom dat je er bent. En eigenlijk wat is nou belangrijk? Zijn mensen belangrijk? De aarde was misschien wel een stuk beter geweest zonder ons bestaan. Maar het is zoals het is. Er zijn mensen. Ik ben er. Jij bent er. Die is er en die is er... En je hoeft niet op zoek naar de reden van bestaan. Want die is er misschien wel helemaal niet.

O 19 apr 2013 Hoe het gaat. (vraag) ( 1 )
O 05 apr 2013 Weggelegd.
O 03 apr 2013 Broer jarig.
O 02 apr 2013 Ugh, vandaag.
O 01 apr 2013 Bipolaire stoornis. ( 6 )
O 01 apr 2013 Alles op een rijtje.
O 01 apr 2013 Wat gebeurd er allemaal? ( 1 )
O 30 mrt 2013 Blind ( 1 )
O 25 mrt 2013 Verloren. ( 1 )
O 24 mrt 2013 Laat me hem houden, alsjeblieft. ( 2 )
O 24 mrt 2013 Waarom zeg je dit? ( 2 )
O 23 mrt 2013 Mijn reden van bestaan. ( 3 )
O 17 mrt 2013 Sociaal worden. ( 1 )
O 17 mrt 2013 Rest in Paradise, Michelle. ( 1 )
O 17 mrt 2013 Voorgelogen. (Snijden) ( 7 )

vorige volgende