Weggelegd.
Ik heb de mesjes bij mijn vader gelegd, ik wil ze niet meer.
Ik ga het ook zometeen vertellen aan mijn vader. Mijn moeder nog niet want die maakt zich snel zorgen.
De laatste paar dagen voel ik me zo ellendig, zo verschrikkelijk rot dat ik er niet meer uit kom.
Ik heb er goed over nagedacht, en mijn conclusie is:
Ik wil geen littekens op mijn pols voor altijd, ze zijn mooier zonder.
Ik wil de krassen weg, ze moeten weer genezen.
Ik ga dit niet doorzetten, ik heb het al 6 jaar lang nooit gedaan, en nu ga ik niet verder toegeven.
Ik werd steeds meer afhankelijk van ze, en ik wil dit niet. De controle is van mij, en mij alleen.
Ik ga niet liegen.
Dit afschuwelijke ellendige gevoel wil ik niet meer. Het is afschuwelijk.
Natuurlijk zal het wel moeilijk zijn, maar ik ga het gewoon doorzetten.
Ik wil dit niet, het ging net ietsje beter en dit haalde me zo omlaag. Ik ben er klaar mee.
Ik verzin wel iets anders.
Want ik ben beter dan dit.
Mercury, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende