Sociaal worden.
Ik ben socialer geworden, ben ik best trots op.
Vorig jaar ging ik alleen maar met 2/3 mensen om, en als die dan ziek waren wist ik niet wat ik moest doen.
Ik zat alleen in de klas en at soms mijn lunch in de wc.
Dit jaar ging ik om met 1 vriendin, en een beetje met nog een andere.
Ik was een tijdje ziek geweest en toen ik weer terug kwam was ze ook met andere meisjes omgegaan en bevriend geraakt.
Na aanleiding van dit dacht ik dat ik weer alleen zou zijn.
Dit was in het begin ook een beetje zo en als ze er niet was ging ik weer naar de wc om mijn boterham op te eten.
Het was naar, op de wc, stilletjes mijn zakje open maken en het broodje opeten.
Ik werd en zo verdrietig van.
Ineens werd dat meisje ook ziek, voor 2 weken.
Ik voelde me afschuwelijk.. mijn cijfers zakte doordat ik zo opgesloten werd.
Dat andere meisje kwam wel eens bij me zitten en dat was ook gezellig.
Hierdoor nam ik na een tijdje zelf het initiatief om met mensen te praten.
Ik was het zat alleen te zitten en begon te praten tegen mensen waar ik nooit echt mee gesproken heb.
Naderhand kwam er een nieuw meisje in de klas. Ik had haar wel eens gesproken. Kort.
Ze is net als mij ook niet echt een meisjes meisje. Dus ik dacht dat ik wel vrienden kon worden met haar.
In het begin ging het stroef, want ze ging om met het grote meisjesgroepje uit de klas waar ook oude vriendinnen van mij zaten.
Maar een keer toen er een uur uitviel, gingen ik, het nieuwe meisje en het andere meisje ergens zitten.
En we hadden echt lol.
Zo ben ik vriendinnen met hun geworden en ben ook vrienden geworden met een jongen uit mijn klas en praat met meerdere mensen uit mijn klas.
Ik ben niet meer alleen, en zit gewoon bij het groepje meisjes bij lunch. Niet meer op de wc.
We hebben veel leuke momenten tot nu toe gehad en deze week hebben we elkaars skype uitgewisseld.
Ik kan ook voor het eerst weer over jongens praten. Nog niet helemaal, want ik ben nog wel wantrouwend, maar het begint erop te lijken.
Zo heb ik perongeluk gezegd dat ik ook een jongen leuk vind, en begonnen ze meteen te vragen wie.
Niet op een rot manier, op een leuke grappige manier.
Ook is het zo dat IK niet alleen meer naar ze toe loop zodra de les afgelopen is, maar zij ook naar mij toelopen.
Ik doe er toe, en dat is fijn.
Het is fijn om weer sociaal te worden. Ook al is het nog lastig.
Vorig jaar ging ik alleen maar met 2/3 mensen om, en als die dan ziek waren wist ik niet wat ik moest doen.
Ik zat alleen in de klas en at soms mijn lunch in de wc.
Dit jaar ging ik om met 1 vriendin, en een beetje met nog een andere.
Ik was een tijdje ziek geweest en toen ik weer terug kwam was ze ook met andere meisjes omgegaan en bevriend geraakt.
Na aanleiding van dit dacht ik dat ik weer alleen zou zijn.
Dit was in het begin ook een beetje zo en als ze er niet was ging ik weer naar de wc om mijn boterham op te eten.
Het was naar, op de wc, stilletjes mijn zakje open maken en het broodje opeten.
Ik werd en zo verdrietig van.
Ineens werd dat meisje ook ziek, voor 2 weken.
Ik voelde me afschuwelijk.. mijn cijfers zakte doordat ik zo opgesloten werd.
Dat andere meisje kwam wel eens bij me zitten en dat was ook gezellig.
Hierdoor nam ik na een tijdje zelf het initiatief om met mensen te praten.
Ik was het zat alleen te zitten en begon te praten tegen mensen waar ik nooit echt mee gesproken heb.
Naderhand kwam er een nieuw meisje in de klas. Ik had haar wel eens gesproken. Kort.
Ze is net als mij ook niet echt een meisjes meisje. Dus ik dacht dat ik wel vrienden kon worden met haar.
In het begin ging het stroef, want ze ging om met het grote meisjesgroepje uit de klas waar ook oude vriendinnen van mij zaten.
Maar een keer toen er een uur uitviel, gingen ik, het nieuwe meisje en het andere meisje ergens zitten.
En we hadden echt lol.
Zo ben ik vriendinnen met hun geworden en ben ook vrienden geworden met een jongen uit mijn klas en praat met meerdere mensen uit mijn klas.
Ik ben niet meer alleen, en zit gewoon bij het groepje meisjes bij lunch. Niet meer op de wc.
We hebben veel leuke momenten tot nu toe gehad en deze week hebben we elkaars skype uitgewisseld.
Ik kan ook voor het eerst weer over jongens praten. Nog niet helemaal, want ik ben nog wel wantrouwend, maar het begint erop te lijken.
Zo heb ik perongeluk gezegd dat ik ook een jongen leuk vind, en begonnen ze meteen te vragen wie.
Niet op een rot manier, op een leuke grappige manier.
Ook is het zo dat IK niet alleen meer naar ze toe loop zodra de les afgelopen is, maar zij ook naar mij toelopen.
Ik doe er toe, en dat is fijn.
Het is fijn om weer sociaal te worden. Ook al is het nog lastig.
17 mrt 2013 - bewerkt op 17 mrt 2013
- meld ongepast verhaal
-
MariaLove
zondag 17 maart 2013 20:03
Wow, het is net alsof ik hier een happy ending van mijn eigen leven zie. Ik heb ongeveer hetzelfde, alleen ben ik nog niet zo ver dat ik nieuwe vrienden heb gemaakt. Ik at eerst ook altijd op de wc,en ik zat daar de rest van de pauze een beetje om mijn telefoon te prutsen, maar dat doe ik nu niet meer. Nu sta ik meestal in mijn eentje in de aula. Ik hoop echt dat het mij ook ooit lukt om socialer te worden. Supergoed dat jij dat wel kan
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 apr 2013 Hoe het gaat. (vraag) ( 1 )
- O 05 apr 2013 Weggelegd.
- O 03 apr 2013 Broer jarig.
- O 02 apr 2013 Ugh, vandaag.
- O 01 apr 2013 Bipolaire stoornis. ( 6 )
- O 01 apr 2013 Alles op een rijtje.
- O 01 apr 2013 Wat gebeurd er allemaal? ( 1 )
- O 30 mrt 2013 Blind ( 1 )
- O 25 mrt 2013 Verloren. ( 1 )
- O 24 mrt 2013 Laat me hem houden, alsjeblieft. ( 2 )
- O 24 mrt 2013 Waarom zeg je dit? ( 2 )
- O 23 mrt 2013 Mijn reden van bestaan. ( 3 )
- O 17 mrt 2013 Sociaal worden. ( 1 )
- O 17 mrt 2013 Rest in Paradise, Michelle. ( 1 )
- O 17 mrt 2013 Voorgelogen. (Snijden) ( 7 )