Hoe het gaat. (vraag)

Het gaat slecht.
Ik had me na mijn vorige verhaal toch weer gesneden. Ik had een ander mesje namelijk gevonden.
Het was raar, want ik ben gewend aan het bloed en wil steeds meer snijden, ik wil meer pijn.
Maar toch na het is gebeurd voel ik me nog steeds AFSCHUWELIJK.
Ik krijg elke dag heel veel zelfmoord gedachten, plannen enz. Dit probeer ik weg te duwen maar dat is soms erg moeilijk.

En toch heb ik het mijn vader verteld, mijn psycholoog verteld en mijn dokter verteld. Want ik wil er gewoon niet meer alleen voor staan met een ander geheim.
Daar weet ik al genoeg van af.
Helaas heeft dit niet echt geholpen. Ik snij nog steeds op mijn pols, maar die is vol, dus ben ik begonnen aan mijn bovenarm en onderbeen.
IK MOET STOPPEN! Want ik wil het ook niet. Daarom heb ik tips opgeschreven van het internet om afleiding ervan te krijgen.
Ook ben ik aan het fantaseren hoe het is om het te zien genezen, om mijn armbanden weer rustig af te doen! Wauw, mooi beeld. Ik word er helemaal blij van.
Ik moet dit vast houden, en ik kan het wel! Ik doe mijn best.

Verder ben ik voor een jongen uit mijn klas vaak briefjes aan het schrijven met aanmoedigende teksten erop. Tegerlijkertijd helpt dit mij ook.
Het klinkt raar, maar ik kan niet ophouden met denken dat hij zo aardig is! Waarschijnlijk omdat hij zich net als mij voelt, en zich snijdt/sneedt.
Hij praat er soms met mij over en dat helpt wel, hopelijk vindt hij het fijn om met mij te praten.

En hierover heb ik ook een vraag.
Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij weet dat ik hem echt wil helpen? Dat ik er wel om geef, en hem serieus wil begrijpen en helpen? vrolijk
19 apr 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Mercury
Mercury, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende