Voorgelogen. (Snijden)

Zal ik het doen, of zal ik het niet doen?
Ik heb toch zoveel pijn, en ze zeggen dat het de pijn verlicht!
Waarom doe je het dan niet? Waarom ben je zo bang voor een beetje pijn? Voor die punt?
Doe het op je pols! Voel de verlichting! Je kan toch niet meer?

Zo dacht ik een dag of 4 geleden over mezelf pijn doen.. Helaas heb ik het gedaan..
Ik heb me gesneden. WAT BEN IK EEN STOMKOP!
Ik was zo trots! ZO TROTS! Ik zei het tegen mijn ouders en psycholoog; 'ik ben trots erop dat ik mezelf niet snij'.
Ze waren ook trots op me, zeiden dat ik heel sterk was.. Mijn psycholoog heeft me zelfs haar persoonlijke nummer gegeven om haar te bellen als het niet gaat.
Ik ben een 'ander verhaal' voor haar. Ze zegt dat ik 'belangrijk' voor haar ben.

Ben ik nu zoals alle andere? Ben ik niet meer belangrijk? Zullen ze niet meer trots zijn..?
..
Ik heb mezelf bedrogen. Mezelf voorgelogen.
Ik had het moeten zien aankomen. Ik kan niet meer. Wat moet ik doen? Ik ben zo in de war.

Het is nu al 3 keer zo gegaan.. Bang voor de punt die mijn huid zal laten splijten, maar de lach op mijn gezicht na ik het gedaan heb.
Zo trots dat ik het toch deed.
Want de pijn is maar voor even.

Als ik nu naar de sneetjes kijk op mijn pols, kan ik niet stoppen met denken; 'goed zo, dit wou je al zo lang, het is gelukt.'
En
'Misschien dat mensen het nu merken.. Mijn pijn.. Maar ik zeg dan toch dat mijn katten het deden'.

En die gedachten doen pijn. Zo ben ik niet.
Ik wil geen aandacht, ik wil in de schaduws blijven. Niet opgemerkt worden, vooral op school. Laat me maar met rust met mijn vriendinnen.

Maar waarom denk ik dan zo? Ik weet het niet.
Ik kan het nu niet meer loslaten.
Ik ben zo verward.

17 mrt 2013 - bewerkt op 17 mrt 2013 - meld ongepast verhaal

Mercury, vrouw, 27 jaar

thatgirl15 zondag 17 maart 2013 01:16
Ik heb mezelf ook wel is gesneden, en het is helemaal niet de oplossing.
probeer als je boos of verdrietig bent afleiding te zoeken, bijvoorbeeld keiharde muziek op te zetten en helemaal mee gaan in de muziek.
of praat er met iemand over die je snapt en begrijpt.
xxxjustme zondag 17 maart 2013 01:29
Ik snap je gedachten heel goed. Zelf snijd ik nu meer dan twee jaar. Bij,mij begon het met een paar onschuldige sneedjes, op mijn armen. Al snel werden het er meer. Ze werden duidelijker zichtbaar dus ik ging over naar mijn benen. Ik sneed steeds vaker en steeds dieper. Aan het begin van de derde sneed ik dagelijks, soms zo diep dat ik de sneeën moest laten hechten (maar dat heb ik niet gedaan). Ik wilde zo graag stoppen, maar hoe langer ik ermee bezig was, hoe moeilijker ik het vond om te stoppen, ik was verslaafd! Als ik mezelf niet sneed werd ik gewoon gek, dan ging ik tekeer omdat de neiging te groot was.

Ik zeg dit niet omdat ik aandacht wil, ik zeg dit ook niet om je bang te maken. Ik wil je alleen vertellen dat als je zo doorgaat, dat dit ook met jou kan gebeuren, besef dat! Ik gun niemand wat ik heb meegemaakt, ook jou niet!

Inmiddels gaat het met het snijden iets beter bij me. Ik ben van dagelijks naar wekelijks gegaan. Als je wilt kun je me een privé bericht sturen! Je mag me alles vertellen wat je wilt en misschien kan ik je,wat tips geven.

Ik heb zelf ook een site gemaakt. Daarop staat mijn verhaal, maar ik heb er ook tips om te stoppen met zelfbeschadiging op staan. De link van de site is: http://littekensvooraltijd.jimdo.com

Hou je sterk!
ashtray zondag 17 maart 2013 09:25
zo te horen doe je het niet om aandacht te trekken, maar het klinkt voor mij echt als n schreeuw om hulp...
moontje17 zondag 17 maart 2013 12:10
Ik begrijp je heel goed. Wees sterk! Het is heel verwarrend om op de een of andere manier blij of trots te zijn na het snijden. Want het is juist totaal tegenovergestelde. Het voelt daarom ook achteraf als opgeven of zwakte. Probeer het jezelf zo moeilijk mogelijk te maken om te snijden voordat het inderdaad een verslaving wordt. Want nu heb je nog maar weinig schade (gelukkig) aan gericht op jezelf.
Morgenrood zondag 17 maart 2013 12:21
Ashtray: "'Misschien dat mensen het nu merken.. Mijn pijn.. Maar ik zeg dan toch dat mijn katten het deden'."
Geen aandacht trekken, nee? Is het niet meer aandacht trekken als schreeuw om hulp?

Mercury, je bent nog steeds sterk, prent dat goed in je hoofd. De mensen die van je houden, je ouders en je psycholoog, zullen niet teleurgesteld zijn in wie je bent, nu je je wel gesneden hebt. Maar je moet er wel mee stoppen, hoe moeilijk het ook lijkt om het niet meer te doen. Vertel het wel aan je psycholoog dat je het nu wel gedaan hebt, ook al ben je misschien bang voor haar reactie. Ik hoop dat ze je goed kan helpen en dat het snel beter met je gaan zal.
Sterkte
Anonyma (opgeheven op 3-2-2014) zondag 17 maart 2013 12:25
vertel het aan je psycholoog meid, ze zal je heus niet veroordelen.
Als je geen problemen had zat je daar niet.
het komt goed, heb vertrouwen !

XX
Mercury zondag 17 maart 2013 18:42
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik ben heel opgelucht dat jullie mij geloven dat ik hiermee echt niet aandacht wil trekken maar inderdaad wel aandacht voor hulp wil.
Ik zal het tegen mijn psycholoog vertellen. Maar ik denk dat ik me er wel voor moet voorbereiden.
Ik vind het eng om het te vertellen.

O 19 apr 2013 Hoe het gaat. (vraag) ( 1 )
O 05 apr 2013 Weggelegd.
O 03 apr 2013 Broer jarig.
O 02 apr 2013 Ugh, vandaag.
O 01 apr 2013 Bipolaire stoornis. ( 6 )
O 01 apr 2013 Alles op een rijtje.
O 01 apr 2013 Wat gebeurd er allemaal? ( 1 )
O 30 mrt 2013 Blind ( 1 )
O 25 mrt 2013 Verloren. ( 1 )
O 24 mrt 2013 Laat me hem houden, alsjeblieft. ( 2 )
O 24 mrt 2013 Waarom zeg je dit? ( 2 )
O 23 mrt 2013 Mijn reden van bestaan. ( 3 )
O 17 mrt 2013 Sociaal worden. ( 1 )
O 17 mrt 2013 Rest in Paradise, Michelle. ( 1 )
O 17 mrt 2013 Voorgelogen. (Snijden) ( 7 )

vorige volgende