Autorijden. Je kan het, of je kan het niet.

Ja, en dat ís gewoon zo. Ik heb nu sinds een maandje (Oké, een maandje en 2 dagen) autorijles. De eerste les was maar een halfuurtje, het stelde niet echt veel voor, gewoon eventjes wennen aan het sturen enzo, maar het ging niet eens slecht. Tijdens mijn tweede les (mijn eerste échte les, vind ik zelf dan), begon het echte autorijden pas, koppeling, schakelen, enz. Dat had ik na die les eigenlijk al wel bijna onder controle, en na 2 lessen zat het met het schakelen eigenlijk al wel snor. Ondertussen ook bezig met de hellingproef, kijktechniek en dat soort dingen. Ik heb nu 7 lessen (Van 1 uur) gehad, en ben nu bezig met dingen als keren op de weg(Wat vandaag wel echt heerlijk gingcool!), rijden op de TomTom enzo.

Het gaat dus best redelijk, ik denk dat ik het gewoon kán.(Als je dit arrogant vind.. Nou dan vind je dat. knipoog) Het kan ook net zo goed in 5 lessen, of in 9, of 11 lessen. Maar sommige mensen, kúnnen gewoon niet autorijden. Ze kunnen er niks aan doen, maar die kunnen het gewoon niet. Vandaag moest ik na mijn les iemand oppikken, die iets van 9 lessen had gehad. Hij woonde in een woonwijk, dus hij mocht maar 30 rijden. Ten eerste kwam hij al niet van de plaats af. De eerste keer had hij de handrem er nog op staan, en de tweede keer, toen de wagen kon rijden, vond hij het nodig om eerst nog even in de 5000 touren te gaan (Voor de mensen die niet zo veel van auto's weten, daarmee blaas je een niet zo heel sterke motor bijna mee op.), waardoor de auto alles behalve lekker wegreed, en daardoor dus weer stil kwam te staan na een metertje. Maar vooruit, derde keer, schokkerige goede keer.

We reden met 10 Km/h door de woonwijk heen, maar vooruit, waarschijnlijk zou hij op een 50-km-weg wel gewoon 50 gaan rijden. Dat is niet alleen wel zo snel, maar ook zo veilig (60 rijden op de snelweg is immers ook gevaarlijk). Maar helaas, zodra we op zo'n weg waren, kwam de teller nauwelijks boven de 30 km/h uit. Waar hij wel heel snel in was, was schakelen. Zodra de teller bij de 1500 touren zat, wat veels te vroeg is, ging hij alweer een versnelling hoger. Omdat de instructrice het fijn vond om de auto nog een beetje intact te houden hield ze uiteindelijk dan ook maar de hand op de pook, (Ja de versnellingspook, viespeuken!) zodat hij niet meer zou schakelen. En toen, gebeurde er een wonder. De teller kwam bij de 50 kilometer per uur! Helaas was dit 100 meter voor een rood stoplicht, waardoor de instructrice hard op de rem moest trappen om een botsing te voorkomen. Het filmpje wat voor iedereens ogen draait als zijn leven bijna eindigt was al aan het draaien, maar net toen het spannend werd stonden we, wonderbaarlijk genoeg, stil.

Uiteindelijk heeft deze rit door de spookstad(Er is niks engs aan de plaats waar ik woon, maar met zo'n chauffeur staan alle gebouwen opeens wel heel dicht langs de weg en is er geen enkel stukje weg waar je je veilig voelt:|) een halfuur geduurd. Iets van een jaar geleden fietste ik dit stuk meer dan regelmatig, en dat duurde maximaal 25 minuten. Na deze 30 minuten pure angst kon ik met knikkende benen uitstappen, om vervolgens met mijn lichaam dat nog vol adrenaline zat de oprit op te lopen en de deur proberen open te maken met mijn sleutel. Na nog een keer afgeslagen te zijn reed de leswagen schokkend weg, en was dit avontuur, wat ongetwijfeld één van de spannendste van mijn hele leven was, afgelopen.

Autorijden. Je kan het, of je kan het niet.

ps. als jij het niet kan, dit is geen aanval. Just a statement. OK!
22 feb 2008 - bewerkt op 11 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Don Bière
Don Bière, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende